ฉันเป็นเพียงร่มหนึ่งคัน
ที่เธอเคยใช้ป้องกันไม่ให้เปียกฝน
ร้อนหรือหนาวฉันก็ทน
แต่คงไม่สุขล้นเหมือนคนที่เธอวาดไว้
เขาเป็นดั่งทุ่งดอกไม้
ในวันที่ฟ้าคลี่คลายตรงที่ปลายรุ้ง
ก็รู้ตัวดีว่าหมดบุญ
คงได้แต่ขอบคุณที่เธอเคยรักกัน
เมื่อไม่มีฝนก็หมดเวลาของฉัน
แค่ทิ้งร่มหนึ่งคันแค่ทิ้งฉันหนึ่งคน
คงไม่มีหวังเมื่อเดินมาสุดถนน
เมื่อเธอได้เจอคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา
ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น
เมื่อไม่มีฝนก็หมดเวลาของฉัน
แค่ทิ้งร่มหนึ่งคันแค่ทิ้งฉันหนึ่งคน
คงไม่มีหวังเมื่อเดินมาสุดถนน
เมื่อเธอได้เจอคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา
ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น
ให้อยู่กับเขาในวันที่ไม่มีฝน
ได้รักกันกับคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา
ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น
ฉันเป็นเพียงร่มหนึ่งคัน
ที่เธอเคยใช้ป้องกันไม่ให้เปียกฝน
จะร้อนหรือหนาวฉันก็ทน
ให้เธอไม่เปียกฝน
ให้เธอได้ปลอดภัย
