آ، یه شبایی هم عین شبِ یلداست

از همیشه طولانی تره

سردتره

سنگین تره

ولی خب جشنش میگیرم

هه

یه سایه میدوئه دنبالِ من

تنها و وحشی رو زمینم بی هوا

(رو زمینم بی هوا)

نوشتن اسممونو توویِ بد ها

وسط زخمی ترا ، افعی ترا

(زخمی ترا ، افعی ترا وحشی ترا)

بدون تو یه مروارید مشکی بی صدف

من تهِ مردابم

(من تهِ مردابم)

یه ماهی وسطِ دریا

ولی خب بی نفس و وصله قلابم

هــــِی

یه منظومه ی شمسیِ پُر از رمزه

برام هر تارِ از موهات

(هر تارِ از موهات)

دو تا سیاره ی روشنه

انگار همه جا همراهه ابروهـات

(چشمات)

یه مزرعه پُر از گل میشدم از تو.

بی تو شدم یه فریـــاد

(شدم یه فریاد)

بدونِ تو زمین اون روی وحشتناک و

وحشیشو نشونم دااااد

(نشونم داد)

مـن ااز دستت ندادم

فقط یه مـرحله مـیرم بالاتـــر

(میرم بالاتر)

هر چی نزدیک تر میشم به قله

توو خیالم میبینم باهاتــم

(میبینم باهاتم)

من از دستت ندادم

با دست پُربرمیگردم یه روزــــی

(با دست پر)

وقتی خــورشیدو میخوای.

یه وقتایـــی رو بایدم بسوزی

آن زمان که خبرِ رفتنِ تـــو

توو سرم زوزه کشـــید

من شدم زمزمه ی گرگ و

تنم، پـــوزه ی شــــیر

آن زمان که غم دوریـــت

به دلم چنگشو زــــــد

"شبِ من شد شبِ یلدا ونبودت"

"میکنه رنگشو بــــد"

همه تنهـــا و شبگردن

هزاران راهو، سد کردن

نبود همراه که برگردم

ولی من با خیالت

از شبِ یلدا گذر کردم

عجب شبــــای دلگیری

عجــــب، دلهره ی نـــابی

همش ترس و قلق گیرــــی

اَه ،عجب کره ی خوابـــی

الو سلــــام

همین یه دونه رو هم

اگه درست گوش میدادی

الآن وضع این نبود

(من از پروانه ها هستم)

حالا بقیش پیشکش

(گزارش دارم ازاین سرزمین)

گفتم که

(اینجا هوا وحشی همه دروازه ها بسته ان)

تا وقتی ما آدما به حیوونا رحم نکنیم

(همه همراااهِ ما هستن)

عوضیای حیوون هم به ما رحم نمیکنن

(ولی رو به زمین جوری که از پرواازما خسته انن)

چیزی که عوض داره گله نداره

(همه هموااره وابستن)

پاییز وسطِ دل بهاره

آ

بیا

این تخت، آره

همین تختِ دو نفره

میتونه بهت مهلت نده

یهو خفتِتو میچسبه سرِ شب

پس فکر نکن که مُردن بده

یهو دیدی موندی یه جایِ دور

تنها هنوغربت زده

آ

یه

هی میره از یادم هفته

هی میگم اون واقعا رفته

مـیشینم بیخودی با خودم

میزنم بازم حرف هی

انگاری یه خُلِ بیخودم

توهمی فیریکی بی اعصاب

هی کارامو دوره میکنم

رفقا پیچیدن به بازی

ولی خب دیگه بُر نمیخورم

من یه جوری منگم و گیج انگار

از حشیش و کدئین پُرم

تازه، ویسکی نخورده اینطورم

ولی میگذره خیالی نی منم

میرسم به تش بالاخره

نمیخوام اون الآن یهو بیاد توو اتاق

به منِ نعشه بپره

پس همون خـفه شد بهتره

تا خودم تنهایی برسم

اون بیاد فقط کَفِشو بزنه

این راهو تووش پول دیدم

دزدِ مسئول دیدم

من توو این راه باتوم دیدم

من، دیگه یه گرگ بارون دیده ام

عـوضیا با خون میرن

بی بته ها قانون میدن

ما شدیم ناخن انگشت

این نامردا ناخن میرن

خلاصه بگذرد این نیز

با اینکه حقِ خب منم این نیست

ولی یه روز هم نوبتِ ما میشه

میچینم، یه بزرگ تر از این میز

(میچینم بزرگترشو)

مـن ااز دستت ندادم

فقط یه مـرحله مـیرم بالاتــــر

هرچی نزدیک تر میشم به قله

توو خیالم میبیـنم باهاتـم

(میبینم باهاتم)

مـن از دستت ندادم

با دست پُربرمیگردم یه روزــــــی

(با دست پر)

وقتی خــورشیدو میخوای

یه وقتایــی رو بایدم بسوزـی

من از شرمِ وجودِ تو

به آتش میکشیدم چشم نامحرم واین،

دریایِ پُر موجت خودش جنگ و خطر بود

"من از رفتنِ تو ترسیدم"

"چاره فقط رنجِ سفر بود"

"من از رفتنت میترسیدم و"

"چاره فقط رنجِ سفر بود"

"چاره فقط رنجِ سفر بود"

#leila_es