พอเจ็บก็กลับมาแค่เพียงให้ลืมน้ำตา

แค่ตอนเธออ่อนล้าต้องการที่พักใจ

ไม่เคยจะมองเห็นไม่อยู่ในสายตา

ไม่ใช่คนที่เธอหาไม่มีเหมือนใครๆ

อยู่ที่ตรงนี้แค่อยู่รอเสียใจ

อยู่รอเธอจากไปเมื่อเธอพบคนใหม่

ทุ่มเทเท่าไรให้เห็นใจยิ่งเจ็บไปเท่านั้น

ก็ฉันมันดีสู้ใครเขาไม่ได้

อย่างดีก็เป็นตัวสำรองตอนที่ไม่มีใคร

พอเขาเข้ามาเปลี่ยนใจเธอก็ไป

พอเจ็บก็กลับมาแค่เพียงให้ลืมน้ำตา

แค่ตอนเธออ่อนล้าต้องการที่พักใจ

พอเบื่อก็เดินออกไปบอกลาทิ้งกันง่ายๆ

อย่ากลับมาได้ไหมถ้ากลับมาเพื่อเดินออกไป

สั่งใจขัดขืนให้ไม่ยอมมันก็ทำไม่ไหว

จะฝืนพยายามห้ามใจทำไม่ได้

เบื่อที่จะเป็นตัวสำรองทรมานรู้ไหม

ถ้าเห็นใจกันก็ลืม ลืมฉันไป

พอเจ็บก็กลับมาแค่เพียงให้ลืมน้ำตา

แค่ตอนเธออ่อนล้าต้องการที่พักใจ

พอเบื่อก็เดินออกไปบอกลาทิ้งกันง่ายๆ

อย่ากลับมาได้ไหมถ้ากลับมาเพื่อรอจากไป

ไม่เคยมองเห็นฉันในแววตา

ไม่เคยจะสำคัญไม่มีคุณค่า

แค่เพียงที่พักแค่ตัวคั่นเวลา

พอเบื่อก็ไปไร้ความหมาย

ต้องเจ็บ ต้องช้ำ ซ้ำๆ เท่าไหร่

หรือต้องวอนขอให้เธอเห็นใจ

ถ้าไม่เคยคิดว่าฉันนั้นใช่

ก็จบกันไปไม่ต้องกลับมา