เจ้า ตัว อักษร หนังสือ ที่ เขา ถือ ไว้ เพื่อ อ่าน
ยาก ที่ จะ คาด เดา ว่า เขา ตั้งใจ หรือ มอง ผ่าน
ใจ ฉัน อยาก เรียน รู้ เล่ม ที่ ดู ว่า น่า อ่าน
ทิ้ง เธอ ไว้ บาง ตอน เจ้า หนังสือ ดู ช่าง ทรมาน
อ่าน เธอ เพียง ครา เข้าใจ เธอ แค่ บาง หน้า
ปิดตาย เก็บ ไว้ ไม่ เคย รักษา
เมื่อ เขา จาก ลา ฉัน ยัง คอย คั่น ไว้ ทุก คืน วัน คั่น เวลา
แค่ เพียง ชั่วคราว ลืม สายตา ของ เขา ก่อน
พบ กัน บาง ตอน อยู่ บาง ช่วง เวลา
ถ้า เขา อ่าน เธอ ไม่ จบ คงจะ พบ ฉัน คั่น ระหว่าง หน้า
วัน ที่ เขา อ่าน เธอ ไม่ ละ สายตา วัน นั้น คง ต้อง ลา ก่อน
ต่อ ให้ รัก แค่ ไหน แม้ จะ ดี เท่าไร
ไม่มี สิทธิ์ ได้ ครอบ ครอง บท กวี ที่ ไม่ คล้องจอง
แม้ จะ นาน เท่าไร ก็ เต็มใจ จะ รัก การ อ่าน
อยาก ใกล้ เธอ นาน นาน
อ่าน ใจ เพียง ครา
แต่ หนังสือ ไม่ อาจ เรียก หา ผู้ อ่าน
หมื่น ล้าน ความ ปรารถนา
วัน ที่ เธอ เหงา
จะ เห็น ฉัน ยืน อยู่ ตรง ที่ เก่า
แค่ ตอน เขา ไม่ มา
แค่ เพียง ชั่วคราว ลืม สายตา ของ เขา ก่อน
พบ กัน บาง ตอน อยู่ บาง ช่วง เวลา
ถ้า เขา อ่าน เธอ ไม่ จบ คงจะ พบ ฉัน คั่น ระหว่าง หน้า
วัน ที่ เขา อ่าน เธอ ไม่ ละ สายตา
เป็น ดั่ง บทความ ที่ คั่น เอา ไว้ แสน นาน จน ลืม อ่าน ไป
หาก เธอ แค่ ทำ เป็น ได้ยิน ใน สิ่ง ที่ ฉัน ไม่ เคย ได้ กล่าว
ใจ ของ ฉัน มี เพียง แค่ เธอ
เพราะ ยัง คง คิดถึง ทุก คราว
เฝ้า ดู และ คอย ฟัง เรื่อง ราว
เธอ บอก รัก ปาก เปล่า แต่ ว่า เขา เฝ้า รอ ตลอด กาล
แค่ เพียง ชั่วคราว ลืม สายตา ของ เขา ก่อน
พบ กัน บาง ตอน อยู่ บาง ช่วง เวลา
ถ้า เขา อ่าน เธอ ไม่ จบ คงจะ พบ ฉัน คั่น ระหว่าง หน้า
วัน ที่ เขา อ่าน เธอ ไม่ ละ สายตา
แค่ เพียง ชั่วคราว ลืม สายตา ของ เขา ก่อน
พบ กัน บาง ตอน อยู่ บาง ช่วง เวลา
ถ้า เขา อ่าน เธอ ไม่ จบ คงจะ พบ ฉัน คั่น ระหว่าง หน้า
วัน ที่ เขา อ่าน เธอ ไม่ ละ สายตา วัน นั้น คง ต้อง ลา ก่อน
นาน เกิน ใจ จะ รู้
ฉัน ยัง คง คั่น เธอ อยู่
ตราบ ใด ที่ เขา ไม่ พลิก ดู
