อยากจะลืมใครสักคน
เมื่อหยาดฝน
พร่างพรมพลิ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น
ปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงครา
แรกที่เราพบกัน
มรสุมที่หาดสีทอง
นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัว
ตัวของเราหนาวสั่น
สื่อดวงตาสัมพันธ์
อบอุ่นพลันสองเรา
ความรักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือเพียงแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น
ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศ
แต่ไม่อาจห้ามใจ
อยากมีเธอชิดใกล้
แต่เธอคงไม่คืน
ความรักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือเพียงแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
อยากจะลืมใครสักคน
เมื่อหยาดฝน
พร่างพรมพลิ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น
ปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงครา
ที่เธอลาฉันไป
ที่เธอลาฉันไป
ที่เธอลาฉันไป
