หยิบฝ้ายยืน
หลงสะอื้นแต่งงานน้อง
ก้มลงผูก เนื้อทอง
น้ำตานอง รีบผูกแขน
แถมยังอิจฉา เจ้าบ่าว
สูงยาวร่ำรวยมาดแมน
เราขับอีแต๋น แพ้ออดี้งาม
วันแต่งงาน
รอขนจาน จอดข้างรั้ว
ยกชามถ้วย เข้าครัว
ตักต้มแกง แบ่งล้นหลาม
สมกันเจ้าสาว เจ้าบ่าว
เห็นเรา เขาเมินไม่ถาม
แต่งเถิด คนงาม
พี่ยอม ตรอมใจ
ก้มผูกแขนหัวใจหู่หด
น้ำตาหยด รดฝ้ายผูกแขน
ผูกให้แฟน ของน้องเส้นหนึ่ง
ผูกพลับพลึง สองเส้นซ้ายขวา
กลั้นไม่ไหว โธ่เอ๋ยน้ำตา
น้องวิวาห์ เจ็บอกเหลือแสน
เขามีแฟน คนรวยมีเงิน
เราต้องเดิน คอตกน่าอาย
หยิบเอาฝ้าย ผูกแขนแจ่มจันทร์
กลางพาขวัญ ตื้นตันไปหมด
น้ำตาหยด รดฝ้ายผูกแขน
แน้น้องสาว บ่มางานน้อง
พี่คงมัวหมอง น้ำตาอ้ายบ่หล่น
บ่หล่น น้ำตาอ้าย บ่หล่น
บ่หล่น น้ำตาอ้าย บ่หล่น
บ่มาแต่ต้น น้ำตาอ้ายบ่ไหล
บ่อยากใกล้ เจ้าบ่าวมีตังค์
บ่อยากใกล้ เจ้าบ่าวมีตังค์
ไปตามทาง คนจน
สิคอยทน ฝืนช้ำ
กรรมเอ้ยกรรม
ละซางมาซูนมาต้อง
มาต้อง ล่ะให้น้ำตานอง
ยามผูกแขนเพิ่น
แขนเพิ่น ละแขนเพิ่นแขนเพิ่น
แขนเพิ่น ละแขนเพิ่นแขนเพิ่น
แน่นางเอ้ย หยดน้ำตาละยัง
บ่ทันได้เอิ้นซางไหลจ้น บ่หยุด
บ่หยุด ซางไหลจ้น บ่หยุด
บ่หยุด ซางไหลจ้น บ่หยุด
หยิบ ฝ้ายรอ
น้ำตาคลอ ก่อนผูกแขน
อยากหาคน ผูกแทน
ถึงคิวเรา เข่าแทบทรุด
วันนี้แฟนเรา เขาแต่ง
หมดแรงเรื่องใช่สมมุติ
หัวใจแทบหยุด
ทรุดลงในงาน
ผูกแขนน้อง ตามองทูลหัว
ไม่รู้ตัว น้ำตามันหยด
เปียกไปหมด รดฝ้ายผูกแขน
ยิ่งอายแฟน ของน้องมองดู
อยากเป็นงู มาตอดเจ้าบ่าว
ตอดเจ้าสาว ให้ตายเคียดแฮง
อยากจะแปลง เป็นนกอินทรีย์
โฉบคนดี ไปเป็นของเรา
อยากจะแปลง เป็นไดโนเสาร์
คาบนงเยาว์ หนีตอนผูกแขน
อยากคาบแฟน
น้องโยนลงเหว
