ตะเกียกตะกายทุ่มเทเท่าไร
ก็คงไม่เคยจะมีความหมายเลยสักที
ต่อให้ทำแทบตาย
ก็ยิ่งไกลยิ่งเดินต่อไป
ยิ่งไปไม่ถึงเธอเสียที
เตือนตัวเองทุกที
ที่เธอผ่านมาทุกครา
ที่เธอสบตาส่งยิ้มมาหากัน
พอกันทีเลิกทำอะไรให้ใจต้องเจ็บ
มันดีอยู่แล้วเมื่อที่ตรงนั้นไม่มีเรา
แต่ก็ยังไม่เคยจะพออีกหัวใจ
ก็ยังจะวนจะเวียนจะวอจะแว
จะวุ่นจะวายใกล้เธอทุกที
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ยไอ้ใจตัวดี
ก็เป็นอย่างเนี้ยทั้งปีไม่ยอมเข็ด
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ
แบบเดิมย้ำๆ
อย่างนี้ทุกวันเรื่อยไป
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไม่เคยจะหยุด
หยุดทำตัวเองให้เดือดร้อน
แล้วใจก็พังต่อไป
ไม่รู้ต้องโทษใคร โทษใจ
ที่บ้าเอง
พอมันควรจะพอ
มันควรจะพอเสียที
บอกใจว่าพอมันควรจะพอ
มันควรจะพอสักที
พอเราต้องพอ
เราต้องพอเสียที
ท่องไว้ในใจ
แต่ก็ยังไม่เคยจะพออีกหัวใจ
ก็ยังจะวนจะเวียนจะวอจะแว
จะวุ่นจะวายใกล้เธอทุกที
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย ไอ้ใจตัวดี
ก็มัวแต่หาวิธีให้ใจเจ็บ
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ
แบบเดิมย้ำๆ
อย่างนี้ทุกวันเรื่อยไป
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไม่เคยจะหยุด
หยุดทำตัวเองให้เดือดร้อน
แล้วใจก็พังต่อไป
ไม่รู้ต้องโทษใคร โทษใจ
ที่บ้าเอง
วันทุกวันที่ผ่านไป
วันทั้งวันที่ล่วงเลย
ยังไม่เคยจะหยุด
จะคิดยังวนยังเวียน
ยังวอยังแวยังตอยังแย
ยังทำซ้ำๆ เดิมๆ ทุกที
ยังไม่เคยจะพอ
ยังรอแต่เขาทุกที
เธอก็ไม่รับไม่รู้ไม่สงไม่สัย
ไม่เคยจะแคร์
แม้เราจะทำอะไร
จะท้อจะแท้จะทนจะทุ่มจะเท
เจ็บใจจนเป็นบ้า
อีกไม่นานคงเป็นบ้า
ถ้าเป็นอย่างเนี้ย
คงบ้าบ้าบ้าบ้า
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไอ้ใจตัวดี
ก็เป็นอย่างเนี้ยทั้งปีไม่ยอมเข็ด
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ
แบบเดิมย้ำๆ
อย่างนี้ทุกวันเรื่อยไป
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไม่เคยจะหยุด
หยุดทำตัวเองให้เดือดร้อน
แล้วใจก็พังต่อไป
ไม่รู้ต้องโทษใคร โทษใจ
ที่บ้าเอง
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไอ้ใจตัวดี
ก็เป็นอย่างเนี้ยทั้งปีไม่ยอมเข็ด
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ
แบบเดิมย้ำๆ
อย่างนี้ทุกวันเรื่อยไป
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
ไอ้ใจตัวดี
ก็เป็นอย่างเนี้ยทั้งปีไม่ยอมเข็ด
ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ
แบบเดิมย้ำๆ
อย่างนี้ทุกวันเรื่อยไป
โธ่ไอ้บ้าเอ๊ย
