Uçsuz bucaksız gökyüzü

Sabırla bekler gündüzü

Kavuşunca güneşine

Ancak güler yüzü

Aramız bulutluydu

Rüzgar bekledim durdum

Su gibi aktın gittin

Güneşi haram ettin

İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığın

Yüreğini kurutur

İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığın

Yüreğini kurutur

Ay geceden beslenir

Aşıklara seslenir

Gönül onu duyarsa

Sevdaya heveslenir

Anılar ortak hala

Etmez başkası fayda

Gittiğin günden beri

Sırtımı döndüm aya

İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığın

Yüreğini kurutur

İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığn

Yüreğini kurutur

İnsanoğlu nankördür

Güzel günü unutur

Göğsüne alıp sardığn

Yüreğini kurutur