รู้ ฉันรู้
ว่าตอนนี้สองเราดูเปลี่ยนไป
จากเคยยิ้มและเคยจับมือกัน
กลายเป็นฉันต้องพูดคนเดียว
กี่คำถาม ฉันถาม
ก็เป็นเหมือนเพียงลมที่พัดไป
อย่างกับเธอจะมีความลับในใจ
แต่ไม่ยอมให้ฉันเข้าไป
ยิ่งพยายามเท่าไร
ก็เหมือนจะยิ่งไกลห่าง
ยิ่งฉันถาม ก็ยิ่งอ้างว้าง
จนทนไม่ไหว
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันนั้นทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธออภัย
พูดอะไรมาสักคำ แต่
อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
หรือ ว่าฉัน
แอบไปมองหน้าใครเมื่อไร
หรือเธอเจออะไรแล้วคิดไปไกล
หรือฉันกินอะไรไม่รอเธอ
หรือ ว่าเพราะ
ที่เธอถามแล้วฉันไม่ทันฟัง
หรือเธอนัดแล้วฉันนั้นมาไม่ทัน
หรือตัวฉันลืมวันที่สำคัญ
ยิ่งพยายามเท่าไร
ก็เหมือนจะยิ่งไกลห่าง
ยิ่งฉันถาม ก็ยิ่งอ้างว้าง
จนทนไม่ไหว ไม่ไหว
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันนั้นทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธออภัย
พูดอะไรมาสักคำ แต่
อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
อย่า อย่าทำให้ฉันกลัว
ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องทำอย่างไร
อย่า อย่าทำอย่างนี้เลย
โปรดเถอะทำอะไรฉันยอมทั้งนั้น
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันนั้นทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธออภัย
พูดอะไรมาสักคำ แต่
อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
บอกหน่อยเธอฉันทำอะไรผิด
ฉันจะได้ไม่ทำอีก
ฉันนั้นทำยังไงเธอไม่หายสักที
หากอย่างนั้นฉันยอมเป็นคนผิด
ขอให้เธออภัย
พูดอะไรมาสักคำ แต่
อย่าใช้ความเงียบมาคุยกัน
