(1)มันแทบจะยืนอยู่ไม่ไหว
ควรทำอย่างไรต่อจากนี้
หัวใจแหลกสลาย
ละลายจนกลายเป็นน้ำตา
เจ็บจนด้านชา
อ่อนล้าทั้งหัวใจ
เมื่อเธอจากไปไม่ใยดี
(2)ต้องกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เมื่อเธอปล่อยมือจากฉัน
เธอเลือกที่จะทิ้งฉันไว้ลำพัง
ทุกเพลงที่เคยฟัง
ความหลังที่เคยมี
ฉันยังจดจำมันได้ดี
(1)ว่าเคยมีเธออยู่ตรงนั้น
เราเคยกอดกันที่ตรงนี้
เธอยังจำมันได้
ใช่ไหมคนดี ว่าครั้งหนึ่ง
เราเคยรักกันเพียงใด
(2)พึ่งรู้ว่ามัน มันไม่ง่ายเลย
จะใช้ชีวิตที่มันไม่มีเธออย่างไร
ต้องฝืนยิ้มทั้งน้ำตา
พึ่งรู้ว่ามัน มันไม่ง่ายเลย
กับการต้องลืม
ลืมใครสักคนที่ใจฉัน
ยังรักเค้าทั้งหัวใจ
(1)ร้องไห้ฟูมฟายก็คงไม่ได้อะไร
เพราะเธอเลือกแล้วว่าเธอจะไป
ที่ฉันต้องทำคืออยู่คนเดียวให้ไหว
ให้ไหว (เธอทิ้งฉันไว้ลำพัง)
ไม่ว่าทำยังไงก็คงไม่ลืม
เหมือนเราพึ่ง..กันอยู่เมื่อคืน
นอนเพ้อถึงเธอทั้งคืน
(2)มันแทบจะยืนอยู่ไม่ไหว
ควรทำอย่างไรต่อจากนี้
หัวใจแหลกสลาย
ละลายจนกลายเป็นน้ำตา
เจ็บจนด้านชา อ่อนล้าทั้งหัวใจ
เมื่อเธอจากไปไม่ใยดี
(1)ต้องกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เมื่อเธอปล่อยมือจากฉัน
เธอเลือกที่จะทิ้งฉันไว้ลำพัง
ทุกเพลงที่เคยฟัง
ความหลังที่เคยมี
ฉันยังจดจำมันได้ดี
(2)ว่าเคยมีเธออยู่ตรงนั้น
เราเคยกอดกันที่ตรงนี้
เธอยังจำมันได้
ใช่ไหมคนดี ว่าครั้งหนึ่ง
เราเคยรักกันเพียงใด
(1)ร้องไห้ฟูมฟายก็คงไม่ได้อะไร
เพราะเธอเลือกแล้วว่าเธอจะไป
ที่ฉันต้องทำคืออยู่คนเดียวให้ไหว
ให้ไหว (เธอทิ้งฉันไว้ลำพัง)
ไม่ว่าทำยังไงก็คงไม่ลืม
เหมือนเราพึ่ง..กันอยู่เมื่อคืน
นอนเพ้อถึงเธอทั้งคืน
(2)มันแทบจะยืนอยู่ไม่ไหว
ควรทำอย่างไรต่อจากนี้
หัวใจแหลกสลาย
ละลายจนกลายเป็นน้ำตา
เจ็บจนด้านชา อ่อนล้าทั้งหัวใจ
เมื่อเธอจากไปไม่ใยดี
(1)พึ่งฝันถึงเธอเมื่อคืน
และฉันก็ยังไม่ลืม
ยังเหมือนว่ามีเธอ
ยังยืนอยู่ตรงนั้น
แม้ว่ามันจะผ่าน
มาเนิ่นนานสักเพียงใด
ฉันคงจะลืมเธอไม่ไหว
(2)สุดท้ายแล้วฉันก็ตื่น
ต้องอย่าลืมว่าเราเป็นใคร
แม้ว่ามันเจ็บ
ก็ต้องเก็บมันเอาไว้
เมื่อคิดถึงเธอขึ้นมา
น้ำตามันก็ไหล
ฉันคงลืมเธอไม่ไหว จริงๆ
(1)ฉันยังจดจำมันได้ดี
ว่าเคยมีเธออยู่ตรงนั้น
เราเคยกอดกันที่ตรงนี้
เธอยังจำมันได้
ใช่ไหมคนดี ว่าครั้งหนึ่ง
เราเคยรักกันเพียงใด
