ไม่รู้ว่าคนที่โดนพรากใจ
ยังมีสิทธิ์ใช้คำว่าคิดถึงหรือเปล่า
ครั้งหนึ่งที่อัมพวา
เธอให้เกียรติมาใช้คำว่าเรา
ก่อนทิ้งคำว่ารักเก่า
ให้คนแม่กลองกอดไว้
แผลเจ็บมากมายที่ใจเฝ้าจำ
เจ็บบวกเจ็บคือช้ำ
ยิ่งจำยิ่งเจอช้ำใหม่
อัมพวาทุกจุดนัดเรา
ต้องเป็นจุดเหงาเมื่อเธอร้างไป
แต่คนที่เขามีใหม่
หัวใจคงลืมภาพจำ
คนใจไร้คู่
ไม่ต่างกับปลาทูคอหัก
หน้าคว่ำจนเพื่อนมาทัก
ไปตรวจคอให้หมอช่วยดาม
อยากสูบเอาน้ำแม่กลอง
จนแห้งกรังไปล้างใจดำดำ
เผื่อเธอเจอซากความทรงจำ
กับคนช้ำที่อัมพวา
ฝากเพลงแม่กลองให้ดังก้องไป
เก็บซากความหวั่นไหว
ไปซ่อนให้ไกลลับตา
อย่าให้เห็นร่องรอยยับเยิน
เผื่อบังเอิญเธอควงเขามา
คนช้ำที่อัมพวา
จะได้ปั้นหน้า
ยิ้มรับเธอเนียนเนียน
คนใจไร้คู่ไม่ต่างกับปลาทูคอหัก
หน้าคว่ำจนเพื่อนมันทัก
ไปตรวจคอให้หมอช่วยดาม
อยากสูบเอาน้ำแม่กลอง
จนแห้งกรังไปล้างใจดำดำ
เผื่อเธอเจอซากความทรงจำ
กับคนช้ำที่อัมพวา
ฝากเพลงแม่กลองให้ดังก้องไป
เก็บซากความหวั่นไหว
ไปซ่อนให้ไกลลับตา
อย่าให้เห็นร่องรอยยับเยิน
เผื่อบังเอิญเธอควงเขามา
คนช้ำที่อัมพวา
จะได้ปั้นหน้า
ยิ้มรับเธอเนียนเนียน
