HOLDEN
Örümcek ağlarıyla sarılmış bu binalar
Duvarda aynalar var, duvarda boşluk
Ürküten görüntüsüyle saatlerce konuştum
Ve korkarım ki artık duvarlar da bundan hoşnut
Yüzümden anlaşılmaz
Yüzümde saklananlar az
Yolun sonundasın bas
Sakın durma bas
Yirmilerde karşılaştığım beyaz bugün benimle
Derdi bilmeyenlerin cehenneminde
Güneşin etkisiyle doğarken sabahlar
Bir süredir habersizim bu evde kendilerinden
Yırtılan tenimde gizlenirken hepten
Zaten ait olmadığım bir yerde ibarettim etten
Belki anlamak da unutmak da aynıdır
Ve mezar taşlarında adımı andırır bir anlık
Yangın ortasında yolumu gözlüyor bataklık artık
Ve ruhum girdiğim Otopsiler kadar karanlık
NAKARAT
öldün mü kaldın mı gittin de vardın mı?
sonunda uyandın mı?
zaman mı paran mı yıllar mı
kaybettiğin aklın mı?
uyandın mı?
İKRA
heyecan yok gülmek yok
kapalı bu yol fakat dönmek yok
mum olursun ancak sönmek yok
cinayetler olur bakma görmek yok
ne çare bak şu hale
intihara meyillidir burada beş hane
karanlığı aydınlatmıyorken meşalem
tutunamayanlar bize benzer eşgalen
hangimiz dürüsttü bu külüstür sokaklardan
bisikletleri maviliklere son sürat sür
beyaz bayraklar kuşan kalburüstü
sırtında insanlar taşıyan kambur üzgün
hadi çalın! bugünümü yarınımı çalın
vergiden muaf olduğumuz acıların
kral elbet ölür bize kirli tacı kalır
gelen her yeni yıl ömrümüzden haraç alır
