Nag-iisang lumilipad ang langay-langayan

Anino n'ya'y tumatawid sa nanunuyong palayan

Tanging sagot sa sigaw n'ya ay katahimikan

At kaluskos ng hangin sa dahon

'Sang ikot pa, huling sulyap mula sa ibabaw ng bayan

Mga kubong pinatatag ng nipa at kawayan

Paalam na, paalam na ang awit ng langay-langayan

Ngunit, walang nakasaksi sa palayo n'yang lutang

'Pagkat wala nang tao sa Sta. Filomena

Walang aani sa alay ng lupa

Nakayuko ang palay, tila bang nalulumbay

Tila bang naghihintay ng karit at ng kamay

Nahihinog ang bunga ng mga mangga't bayabas

Pinipitas ng hangin at sa lupa'y hinahampas

Sinisipsip ng araw ang tamis at katas

Iniiwan ang binhing umaasa

At pagdating ng tag-ulan sa pinaghasikan

Upang hugutin ang buhay mula sa kamatayan

Muling dadaloy ang dugo sa ugat ng parang

Subalit, ang lahat na 'to'y masasayang

'Pagkat wala nang tao sa Sta. Filomena

Walang aani sa alay ng lupa

Ang palay ay nakayuko, tila bang sumusuko

Naghahandog ng buhay sa karit at kamao

Lumilipad, sumisigaw ang langay-langayan

Nasaan ka at bakit ka nagtatago, taumbayan?

Panahon na, panahon nang balikan ang iniwan

Dinggin natin ang tangis ng abang langay-langayan

Dinggin natin ang tangis ng abang langay-langayan