Lyricist : โป โปษยะนุกูล ; ขจรเดช พรมรักษา
Composer : อาทิวราห์ คงมาลัย
รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ
กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม
ถูกแหลมคม ทิ่มแทง
จนมันแทบจะทนไม่ไหว
ชีวิตทำไมยากเย็นขนาดนั้น
สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน
แต่หัวใจของคนยังยืนยันจะไม่ถอดใจ
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
วันเวลาไม่เคยจะหยุดเดิน
อย่างไรเราคงต้องเดินไปกับมัน
เก็บทุกความผิดพลั้ง เป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ
ชีวิตเริ่มตรงที่คำว่าฝ่าฟัน
ขอเพียงใจเราเท่านั้นไม่หวั่นไหว
บทชีวิตของเรา เราจะทำให้มีความหมาย
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไป ในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้น พร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร
จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ยังมีแสงสุดท้าย
ความเดียวดายในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงจริงที่ทางยาวไกล กร่อนหัวใจ
ภาวนากับความมืดมิด ขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เติมพลังให้ใจดวงนี้ ไม่ยอมแพ้
ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคนอยู่ตรงนี้
และฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไป ในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร
จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
