อีกแล้วที่ใจมันเจ็บช้ำ
อีกแล้วที่โดนเธอตอกย้ำ
เข้ามาข้างในหัวใจให้เป็นแผล
อีกแล้วที่เขารับเธอกลับไป
อีกแล้วที่ฉันไม่ขัดใจ
ก็ยอมเธอมาเสมอโดยไม่มีข้อแม้
แต่ถึงเธอจะร้ายเพียงใด
ทำให้เราปวดร้าวเท่าไหร่
หัวใจก็บอกเสมอ
ว่าเธอคือคนที่ใช่
อาจจะมีบางครั้งฟูมฟาย
เจ็บจนต้องมานั่งน้อยใจ
แต่อยากให้เธอได้รู้
ว่าฉันรออยู่ตรงนี้
เหมือนว่าเธอเป็นเกม
ที่กติกาให้เอาชนะหัวใจ
แต่ต่อให้ทำคะแนนเท่าไหร่
ทำลงไปเท่าไหร่ก็กลับต้องแพ้
ให้คนอย่างเขา
ก็คิดเสมอว่ารักในเกม
รางวัลสุดท้ายจะมีแค่เรา
แต่ต้องกลายเป็นฉัน
คนที่เธอไม่เอา
แต่เขาไม่เคยต้องทำอะไร
ก็ได้ใจเธอไป
เฮอ....
เธอคงไม่รู้...
ว่าฉันทรมานเท่าไหร่....
กับการรอคอย...
ให้เธอเปิดหัวใจ....
ฉันรู้...และรู้ดี
คงไม่มีวันเหล่านั้น
ที่ฉัน
จะได้กอดเธอเอาไว้ (ฉัน)
ในช่วงเวลาที่เดียวดาย
เหมือนว่าเธอเป็นเกม
ที่กติกาให้เอาชนะหัวใจ
แต่ต่อให้ทำคะแนนเท่าไหร่
ทำลงไปเท่าไหร่ก็กลับต้องแพ้
ให้คนอย่างเขา
ก็คิดเสมอว่ารักในเกม
รางวัลสุดท้ายจะมีแค่เรา
แต่ต้องกลายเป็นฉัน
คนที่เธอไม่เอา
แต่เขาไม่เคยต้องทำอะไร
ต่อให้ฉันพยายาม
อีกกี่ครั้งก็ตาม
ไม่มีทางที่ฉัน...
จะจบกับเธอคนนี้
เหมือนว่าเธอเป็นเกม
ที่กติกาให้เอาชนะหัวใจ (โว้โว)
แต่ต่อให้ทำคะแนนเท่าไหร่
ทำลงไปเท่าไหร่ก็กลับต้อง
แพ้ให้คนอย่างเขา
ก็คิดเสมอว่ารักในเกม
รางวัลสุดท้ายจะมีแค่เรา
แต่ต้องกลายเป็นฉัน
คนที่เธอไม่เอา
แต่เขาไม่เคยต้องทำอะไร
ก็ได้ใจเธอไป
เฮอ...
ไม่มีทางที่...
ไม่มีทางที่ฉัน..
....
