Şiir : Murat ince ; Yelkensiz Gemi

Hazırlayan : Ümit_81

Kal" deseydin kalırdım, demedin oysa...

Kuru bi' "Bitmesin"'den başka hiçbir şey demedin

Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki ondaki anlam

Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma?

Savunmıcak mıydın sevgimizi?

"Kal, kal" diye haykırmayacak mıydın ardımdan?

Düşündüğüm bu değildi

Hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden

Mücadele beklemiştim oysa, yelkensiz olan gemimizi

Kıyıya ulaştırırız sanmıştım

Kıyıya ulaştırırsın sanmıştım

Oysa onu denizin ortasında, savunmasız bırakmama göz yumdun

Bu kadar yıpratıcı olamazsın

Oysa bir anlam olmalıydı yaşadıklarımız da

Paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı

Yüreğimdeki martıların bir anlamı olmalıydı

Beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin

Geçen akşamki sohbetin bir anlamı olmalıydı

Duygularımızın bir anlamı olmalıydı

Yüreğimideki tüm martıları uçurdun şimdi

Hangi yöne gittiler bilmiyorum

Geri dönerler mi bilmiyorum

Dünya boşaldı mı ne?

Neden bu kadar sessizleşti birden yaşam?

Neden artık parlamıyor yakamozlar gözlerimde?

Neden artık rüzgar esmiyor?

Her şey seninle mi kaldı yoksa?

Mantığım, mantığımı bana bırak lütfen, ona ihtiyacım var

Bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var

Evet, ben istedim ayrılığı

Çıkmaz yollara yönelen bendim

Kucağında bir yığın noktayla karşına çıkan bendim

Kahretsin! Bunu neden yaptığımı bilmiyorum

Ve senin buna nasıl göz yumdugunu

Tıpkı balkondaki akasyaları sularken

Fazla sudan dolayı solucaklarını bilmediğim gibi

Su onun için hayat olmalıydı oysa

Ve sen de benim tutunacak dalım

Bazı şeyler vardı aramızda, biliyorsun

Olmaması gereken ama daima var olan

Farklı uçlardaydık seninle

Farklı mevsimleri seviyorduk, farklı zamanlarda

Sen büyük fırtınalara vardın

Bense lodostan bile ürküyordum

Oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen

Daha doğrusu öyle sanıyordum

Binlerce yıldız arasında, Ay'ın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım

Yıldızları söndürmekti, sorunları yok etmekti

"Bitti, bitti" bitti deyişim öylesine bi' şeydi, öylesine sıradan, şakacıktan

"Hayır, hayır" demeliydin

Hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde

Hendekler açmalıydın yoluma, gidemeyeyim diye

Sahip çıkmalıydın, gözlerimdeki Ay'a, sevgimiz diye

Beni yolumdan alıkoymalıydın, "Kal" demeliydin

Defalarca "Kal" demeliydin, oysa demedin

Belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben

Akasyaları kışın yaşatmaya çalışmakla hata etmiştim

Belki böylesi daha iyi oldu

"Kal" (Kal) deseydin kalırdım, hem de seve seve kalırdım

Martılarla kalırdım, yakamozlarla kalırdım, demedin oysa

Bilir misin? Kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim, giderken

Bilir misin? Nasıl bir cana hasretti yüreğim, yolumdan döndürecek

Bilir misin? Nasıl zor oldu, ardıma bakmadan çekip gitmek

"Kal" (Kal, kal, kal) "Kal" desen kalacaktım

Demedin oysa