ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยัง คือมักตั๋วให้
เขาฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮัก หัวปักหัวปำ
แล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
ตอนแรกเริ่มอ้ายเว้าดูดี อ้ายเหมือนบ่มีพิษภัย
อ้ายทำท่าคือคนมีใจ เป็นห่วงเป็นใยจนน้องตายใจ
แต่ภายใต้ใบหน้าใส ๆ อ้ายนี้คือจังซาตาน
อ้ายล่อน้องมาเป็นอาหาร แล้วอ้ายก็ทำฮ้ายใจ
ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยัง คือมักตั๋วให้
เขาฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮัก หัวปักหัวปำ
แล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
คงสะใจเจ้าแม่นบ่ เจ้าถิ่มน้องไปบ่ลา
เจ้าเฮ็ดให้น้องเสียน้ำตา เจ้าเฮ็ดคือน้องบ่มีค่า
เจ้าลืมหมดแล้ววันเวลา ที่เฮาสองคนเคยสัญญา
ที่เคยบอกน้องว่า สิบ่ถิ่มบ่ปา แต่มามื้อนี้บ่เห็นหน้า
ไสว่าสิฮักกัน ไสว่าสิบ่แปรผัน
ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน สุดท้ายเจ้าก็ไปกับมัน
ข่อยนั้นเจ็บเกือบตาย หัวใจข่อยแทบสลาย
ก็ฮักบ่มีความหมาย กับเจ้าเลย
ข่อยนั้นเป็นเพียงฝุ่น ส่วนเขานั้นคือทุกอย่าง
และเขาได้เดินฮ้วมทาง
ส่วนตัวข่อยเป็นเพียงทางผ่าน baby
เจ้าลืมข่อยง่ายดาย ทุกอย่างเจ้าคงบ่เสียดาย
มาให้ความหวังกันเฮ็ดหยัง คั่นเจ้าสิเฮ็ดกันป่านนั้น
ถิ่มให้ข่อยเหลือเพียงน้ำตา
ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วให้
เขาฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำ ว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮัก หัวปักหัวปำ
แล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
