Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω

πιο ευάλωτη από ποτέ

Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε

είμαι η ίδια όπως κάποτε

Να ήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός

Και μπαινοβγαίνεις σαν

τον κλέφτη στο κορμί μου

Πώς και έρωτας κι εχθρός

υμάμαι είπες πως δεν έχεις

νιώσει με καμιά όπως μα ί μου

Παραμυθιά ομαι, έρω

πολύ καλά τι θα συμβεί

Κι ούτε που νοιά ομαι, θέλω

μα ί να μας βρει το πρωί

Παραμυθιά ομαι, μιας

νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ

Από που ν’ αρχίσω, μέθυσε

το σώμα μου όσο ποτέ

Δε θα σου δακρύσω, χάνομαι

στα χέρια σου, άντρα δειλέ

Να ήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός

Και μπαινοβγαίνεις σαν

τον κλέφτη στο κορμί μου

Πώς και έρωτας κι εχθρός

υμάμαι είπες πως δεν έχεις

νιώσει με καμιά όπως μα ί μου

Παραμυθιά ομαι, έρω

πολύ καλά τι θα συμβεί

Κι ούτε που νοιά ομαι, θέλω

μα ί να μας βρει το πρωί

Παραμυθιά ομαι, μιας

νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ

Από πού ν’ αρχίσω,

νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ...