ไม่ว่าฝนบนฟ้าจะตก

ไม่ว่าแดดจะร้อนเพียงไหน

ขอเเค่เพียงได้เเต่งลำนำบทประพันธ์ใหม่ๆ

แม้ว่าใครจะไม่รู้จัก

แม้ว่าใครจะมองไม่เห็น

ขอแค่เพียงได้ลงมือทำเท่านั้นพอ

ปากกาในมือสาดสีดำ

ความคิดสร้างสรรค์จากสมองนั่นไง

วาดมันขึ้นมา เขียนมันออกไป

ความฝันอันเป็นนิรันดร์คือของเรา

ขีดและเขียนตำนานเล่าขานคำร้อง

เอ่ยเปล่งวาจาให้มันเป็นทำนอง

ปล่อยตัวเองได้ไหม ให้ใจไปตามเสียงเพลง

หากในวันใดที่เธอยอมแพ้

หากในวันใดที่เธออ่อนแอ

จับมือฉันเเล้วเราเดินไปด้วยกัน

ทางที่เดินเราต้องกำหนด

อนาคตแม้ต้องผิดหวัง

ไม่ต้องคิดอะไรวุ่นวาย เฮ้อ ช่างมัน

ทำในสิ่งแปลกเเยกเเตกต่าง

ทำให้ใครต่อใครได้เห็น

โลกทั้งใบมันอยู่ในมือของพวกเรา

ประพันธ์ทำนองคำร้องเพลง

สร้างสรรค์บรรเลงให้มันดูยิ่งใหญ่

วาดมันเข้าไป เขียนมันเข้าไป

สักวันหัวใจทุกคนต้องเป็นของเรา

ปลดและพังทลายภาพเดิมที่เห็น

เเต่งเติมจนเป็นโลกที่สดใส

เอ้า มองเห็นใช่ไหม นั่นไงความฝันเรา

จะไม่มีวันใดที่จะยอมเเพ้

จะไม่มีวันใดที่ยอมอ่อนแอ

จนวันสุดท้ายพวกเราจะก้าวต่อไป