รอยแผลจากความรัก
ซึ่งสลักนั้นซ้ำไว้นาน
จากมือของเธอ
ที่ใช้มอบความเจ็บปวด
และร้าวราน
ปักลงตอกตรึง
ถึงขั้วดวงมาลย์
ผลักดันฉันพาลไม่เอื้อมอาจ
ฝากดวงใจรักใคร
.ดวงใจไม่อาจว่าเธอนั้นไร้รัก
หรือช้ำนักจะคิดพัก
ไม่ขอรักใครที่มั่นหมาย
เธอยังคงครอง
ให้ต้องพ่ายแพ้แม้เป็นชาย
ดวงใจมันร้ายคิดรักเธอเอง
.ใจนี้ห่างยังชิดแนบสนิท
พิษรักร้อนแรง
จะเป็นครั้งเดียว
พลาดพลั้งได้เงิน
จากศิษย์ที่คิดแพง
จะเป็นบทเรียน
สอนให้ระแวง
ฉับพลันหัวใจ ฉันตายด้าน
เจ็บเกินยอมรับใคร
...ดนตรี...
เธอสูงกว่าฉันคิด
มอบสิ่งผิดยกชี้ชัดพอ
หากใจฉันมี
แอบรักสร้างพลัน
ผลตอบให้รั้งรอ
ขอบใจกับลม สมที่เยินยอ
ผิดเองหนอเรา รักแล้วเจ็บ
เก็บเป็นครูสอนใจ
.ดวงใจไม่อาจว่าเธอนั้นไร้รัก
หรือช้ำนักจะคิดพัก
ไม่ขอรักใครที่มั่นหมาย
เธอยังคงครอง
ให้ต้องพ่ายแพ้แม้เป็นชาย
ดวงใจมันร้ายคิดรักเธอเอง
.ทางสองแห่งขนาน
ไม่อาจผ่านพบเข้าด้วยกัน
ตัดใจฉันลง หลบหนีหนทาง
เพื่อหลีกให้พ้นพลัน
บอกคำกล่าวลา ว่าเพื่อยืนยัน
ขอบใจเหลือเกิน
ด้วยดวงจิต ศิษย์จะพึงรู้คุณ
