ตะวันลับฟ้า สายตาริบหรี่
หมดกันวันนี้พักผ่อนกายยา
เอนสังขาร หลับฝันในยามนิทรา
บดปังดวงตา ด้วยดวงดาว
ฟ้ายังมีมืดมิด ชีวิตย่อมมีมืดมน
ใจคนย่อมแปลผันเป็นธรรมดา
ตะวันสาดแสงเรียกแรงกลับคืน
ให้ลุกขึ้นยืนก้าวเดินต่อไป
จะเหนื่อยจะท้อทุกข์ทนเพียงใด
อย่าหมดแรงใจและความศรัทธา
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกลสุดสายตา
บางเวลาผ่านมาไม่อาจย้อนคืนให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะไม่ไกล
ตะวันสาดแสงเรียกแรงกลับคืน
ให้ลุกขึ้นยืนก้าวเดินต่อไป
จะเหนื่อยจะท้อทุกข์ทนเพียงใด
อย่าหมดแรงใจและความศรัทธา
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกลสุดสายตา
บางเวลาผ่านมาไม่อาจย้อนคืนให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะไม่ไกล
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกลสุดสายตา
บางเวลาผ่านมาไม่อาจย้อนคืนให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะไม่ไกล
ย้ำเท้าก้าวเดินด้วยความมั่นใจ
หากแม้เส้นชัยไกลสุดสายตา
บางเวลาผ่านมาไม่อาจย้อนคืนให้แก้ไข
ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด
คุ้มค่ามนุษย์ที่ได้เกิดมา
ทุกอย่างที่ปรารถนา นั้นคงจะไม่ไกล
