Lyricist : Kanin Tangkate

ฉันเกลียดตัวเองที่อยากกอดเธอเอาไว้

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเวลาในชีวิตนั้นมันสั้นเหลือเกิน แต่ก็ยังเลือกเดิน

ฉันเลือกเดินไปในทาง ที่ดอกไม้ไม่เคยจะบาน

ทิ้งไว้เพียงแต่หนามที่คอยทิ่มแทง จนเป็นแผล

มหาสมุทรจุดลึกแค่ไหน ยังไม่ลึกเท่าใจของเธอ

หลงทางไปกลางฝุ่นควัน ยังหวังจะเห็นแววตาของเธอ

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่ มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย

ฉันเกลียดตัวเองที่ยังปรารถนา

ให้เสียงของเธอลอยมาถามว่าฉันยังอยู่ดีหรือเปล่า แต่ก็ไม่

มหาสมุทรจุดลึกแค่ไหน ยังไม่ลึกเท่าใจของเธอ

หลงทางไปกลางฝุ่นควัน ยังหวังจะเห็นแววตาของเธอ

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่ มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ ฉันยืนอยู่บนพื้นทราย

ขุดหาแหล่งน้ำเท่าไหร่ มันก็ไม่มีความหมาย

เหงื่อที่ไหลยังไม่มีโอกาสตกถึงพื้นทราย

สิ่งเดียวที่รับ สิ่งเดียวที่รู้ คือเธอไม่มีหัวใจ

สิ่งเดียวที่ฉันแน่ใจ มันเหมือนนั่งรอต้นไม้

หวังให้โตกลางทะเลทราย