ลมพัด โชยพริ้วมา
เยือกเย็นอุราพาให้ชื่น
ลมเย็น ระรื่น
ชุ่มชื่นรื่นฤทัย
ดูสน เป็นแถวทิว
แลละลิ่วงาม วิไล
ต้องลม พัดไกว
กิ่งใบไหวอ่อนโยน
เมื่อสน ต้องลม
โอนอ่อน ระเนน
ทอดนอน ไหวเอน
แลดูต้นอ่อนโยน
ดูสน ฉงนใจ
เหตุไฉนใย ไม่โค่น
ต้องลม พัดโอน
อ่อนโยนตามสายลม
ความรัก ก็เหมือนกัน
เมื่อแรกนั้นรสหวานชื่น
ทุกค่ำ ทุกคืน
สดชื่นน่าเชยชม
แต่แล้ว เมื่อรักจาง
กลับอ้างว้างใจ ระทม
ฉันชม แล้วตรม
ขื่นขม ยากเย็น
เมื่อนึก ถึงเรา
แสนเศร้า หัวใจ
รักอยู่ ภายใน
ใครเล่าจะแลเห็น
โอ้รัก ไม่แน่นอน
เปลี่ยนเป็นร้อนแล้วก็เย็น
หัวใจ ไหวเอน
ดังเช่นสนต้องลม
