ลมพัดตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ก้ำภูกระดึงเขตเมืองเลย

ยังจำคำที่ไผเอ่ย

ว่าบ่เคยสิคิดลืมแฟน

ยกมือขึ้นบายบาย

ตอนที่อ้ายสิกลับขอนแก่น

ยังคิดถึงแต่หน้าแฟน

ใจหนุ่มขอนแก่นผวาผวังค์

ลมพัดต้องใบตอง

บ้านอ้ายไหวสั่น

คล้ายเหมือนแจ่มจันทร์

มาทวงคำมั่นว่า

อย่าลืมความหลัง

สิลืมน้องได้จั่งใด๋ฮู้บ่

หัวใจอ้ายเป็นบ้าคลั่ง

หนาวกายอ้ายพอประทัง

แต่ไกลร้อยชั่งมันหนาวหัวใจ

น้ำหมอกย้อยก้ำฝ่ายเมืองเลย

หนาวก็เฉยถ่อใด๋อ้ายทนได้

หนาวกายอ้ายถึงบ่มีผ้าห่ม

ขอได้นอนแนบข้าง

ทางอ้ายกะอยู่เป็น

น้ำตาอ้ายย้อย

ไหลเป็นยอยย้อยหย่ามหย่าง

บ่มีไผแนบข้าง

ทางอ้ายกะแห่งหนาว

ลมพัดตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ก้ำภูกระดึงเขตเมืองเลย

ขอวานหน่อยลมเจ้าเอ๋ย

บอกผู้สาวเมืองเลยว่าใจผู้บ่าว

ยังคิดถึงอยู่ล่ำลำ

บ่เคยใจดำสิไกลจากสาว

ถ้าอ้ายเก็บเงินจักคราว

สิไปหมั้นสาวที่เมืองเลย

ลมพัดตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ตึ้ง

ก้ำภูกระดึงเขตเมืองเลย

ขอวานหน่อยลมเจ้าเอ๋ย

บอกผู้สาวเมืองเลยว่าใจผู้บ่าว

ยังคิดถึงอยู่ล่ำลำ

บ่เคยใจดำสิไกลจากสาว

ถ้าอ้ายเก็บเงินจักคราว

สิไปหมั้นสาวที่เมืองเลย