เมื่ออยู่ริมฝั่งชล
ฉันยล ทุกยาม เย็น
พักในร่มเงาไม้เอน
ฉันมอง เห็นนกบินกลับรัง
ตะวันใกล้จะ ลับแล้ว
เห็นเรือแจว อยู่ริม ฝั่ง
เฝ้าแต่ครวญ ครวญหา
น้ำตาหลั่ง จึงร้องสั่งอาลัย
เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ
แม้เรือ ลอยลำ ไป
พบคนที่เคยซึ้งใจ
ขอเรือ นำเธอมาให้ที
ตะวันเมื่อจมแผ่นน้ำ
สายชลงาม ดั่งกำ มะหยี่
โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนี้
แสงพลันริบหรี่
คงริบหรี่เช่นเรา
เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ
แม้เรือ ลอยลำ ไป
พบคนที่เคยซึ้งใจ
ขอเรือ นำเธอมาให้ที
ตะวันเมื่อจมแผ่นน้ำ
สายชลงาม ดั่งกำ มะหยี่
โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนี้
แสงพลันริบหรี่
คงริบหรี่เช่นเรา
