พี่จอดแพคอย

แม่สาวน้อยนัยน์ตาสีโศก

ริมฝั่งน้ำเมืองพิษณุโลก

โชคไม่ช่วยคนสวยไม่มา

ฝนตกปรอยปรอย

น้องใจลอยเห็นพี่คอยท่า

นั่งกังวลรอให้ฝนซา

เสียงขลุ่ยพริ้วมายิ่งพาระทม

สวรรค์คงสาป

บาปคงซ้ำเพราะกรรมของพี่

พี่คอยน้องจนถึงตีสี่

ไม่เห็นมีสาวนัยน์ตาคม

แหงนมองดาวไถ

เห็นทีไรแล้วใจฝืนข่ม

น้ำตาพี่หลั่งลงวังน้ำยม

น้องยืนระทม ใต้ร่มทองกวาว

ชะแง้เก้อ ชะเง้อคอย

ชม้อยมอง

โอ้..น้อง

คิดถึงพี่บ้างหรือเปล่า

โอ้ละน้อ..

พี่รอน้องก็ซึมเซา

ไม่อยากจะให้รักเรา

ต้องมาเหี่ยวเฉา โรยรา

หลวงพ่อช่วยที

เถิดพ่อศรีพุทธชินราช

ช่วยดลใจเป็นใยสวาท

ส่งเนื้อเย็นมาเป็นขวัญตา

น้องยืนใจลอย

พี่ไม่คอยถอยเรือจากท่า

ต่อไปนี้พี่คงไม่มา

นึกระอาอยากฆ่าตัวตาย

.....Solo.....

หลวงพ่อช่วยที

เถิดพ่อศรีพุทธชินราช

ช่วยดลใจเป็นใยสวาท

ส่งเนื้อเย็นมาเป็นขวัญตา

น้องยืนใจลอย

พี่ไม่คอยถอยเรือจากท่า

ต่อไปนี้พี่คงไม่มา

นึกระอาอยากฆ่าตัวตาย