Uppi i risinu sérðu litið ljós,
Heit hjörtu, fölnuð rós.
Matarleifar, bogin skeið,
Undan oddinum samviskan sveið.
Þau truðu a draumamyrkrið svalt,
Draumarnir tilbaðu þau.
Fingurnir gældu við stalið kalt,
Lifsvökvann dælan saug.
Draumarnir langir runnu i eitt,
Dofin þau fylgdu með,
Sprautan varð lifið, með henni gatu breytt
þvi sem atti eftir að ske.
Uppi i risinu lagu og ófu sinn vef,
óttann þræddu upp a þrað.
Ekkert gat skeð þvi það var ekkert ef,
Ef vel var að gað.
Hittust a laun, léku i friði og ró,
I skugganum sat Talia.
Hvitir hestar drógu vagninn með Rómeó,
Við hlið hans sat Julia.
Truðu a draumamyrkrið svalt,
Draumarnir tilbaðu þau.
Rómeó - Julia.
Þegar kaldir vindar haustsins blasa,
Naprir um göturnar,
Sérðu Juliu standa, bjóða sig hasa
I von um lif i æðarnar.
Þvi Rómeó villtist inn a annað svið,
Hans hlutverk gekk ekki þar.
Of stór skammtur stytti þa bið
Inni a klósetti a óþekktum bar.
Hittust a laun, léku i friði ...
