Susun lan hatırlatmayın bana geçmişi

Ben aşkın en saf halinden bir şişe belki içmişimdir

Kafamın güzelliği gözlerime yansıyan sönük bir güneş gibi

Yeniden doğdum sanıp bitmişim

Fakat bitmesin birgün bile göğsümde dalgaların

Yeter lan kanarsa kanasın açılsın sargılarım

Küfür etmiyorsam bilki kalan saygıdandır

Geçmişimde kaldığından geleceğimi kaldıralım

Bu tozlu rafların hepsi seninle dolup taştı

Kardeşlerime anlatıyorum bu olağandışı farklı aşkı

Yanıklarım yaşlı seninse kasıkların

Fazla daldım nihayetinde isyan edip onda taştım

Sen aşkı bulduğunu san ben de burada gebereyim

O artik benim olamaz cünkü kalbi bana ait degil

Eğer bir gün görürsem onu da sobelerim

Ayıktın sen bu oyunda hayaletler ebe değil

Gökyüzü bulutlu kalemden yine kan damlıyor

Azap yolunda Hüseyin tek başına kan ağlıyor

Duman aşkı harliyor bu gün saç telime düşen

Buluttaki sağanak yağmur ol

Ben de ıslanayım şemsiyemi açmam

bedenini günü gelince o kahpeye acma

Eğer duyarsam öldürürüm bu da yeminim olsun

Beni iyi tanırsın diyemezsinki bunlar saçma

Bu sözler kalbimin en katkısız aynası

Her parçam kalbimdeki yıldızların aniden kayması

Ben üstündeki kalın yazı sen beyaz sayfasın

Ve son bir şey ona iletin unuttuğumu sanmasın

Sensizlik eziyetin en büyügü şu dünyamda

Dün gece senle oturduk bir bankta rüyamda

Hüseyin uyanda artık azıcak sirkelen diyen

Babama inat diyorumki ,,o benim dünyam lan´´

Dumanla nefes alan hayatlar bunlar anlamazsın

Çocukken yere düşünce gurur yapar ağlamazdım

Şimdi bak halime gerçi baksanda anlamazsın

Böyle yazabilir miyim içimde bir gram kalmasaydın

Üstüme basma zaten çiğnedin tüm kuralları

Uzaklardayım ve lakin görüyorum yanında duran malı

Ben aylar önce farkettim kalbim artık yarım

Belki unuturum kim bilir belki bugün belki yarın

Çek vur kalbimi unutmam

Sensiz geçen her gün umut var

Yoksun yine odamda duman

Üstümde yine kara bulutlar

Çek vur kalbimi unutmam

Sensiz geçen her gün umut var

Yoksun yine odamda duman

Üstümde yine kara bulutlar