หลงฮักงามงอน
เถิงฮู้มาก่อนว่าเจ้ามีผัว
ปักจิตปักใจฮักจนเมามัว
คิดอยากถอนตัวคือสิบ่ทัน
ผู้สาวมีผัวเหลียวเบิ่งมุมได๋
ก็สวยลาวัลย์
หัวใจสะเทือนแขนขาจนสั่น
เมื่อแจ่มจันทร์ส่งสายตามา
อยากเข้าไปหา
ย่านคนเขาด่าว่าเฮามันซั่ว
ย่านถืกลูกปืนของผู้เป็นผัว
บ่กล้าเฮ็ดซั่วคือคิดเอาไว้
ฮักบ่กล้าบอก
ได้แต่เก็บขังเอาไว้ภายใน
กฏหมายวางออกบ่มีข้อใด
เป็นชู้ทางใจบ่ผิดดอกหนา
หลงฮักเมียเขา
คันเว้ากะย่านคนได้ยิน
จำต้องกลืนกิน
ก้อนความเหงาบัดยามคึดฮอด
คิดไว้ในใจยามผิดกับผัว
สิเข้าไปกอด
ได้แต่คิดซือๆนั้นดอก
บ่กล้าเสี่ยงย่านปีนต้นงิ้ว
ถ้าหากวันใดผัวเจ้าเปลี่ยนใจ
ออกห่างกานดา
ให้คิดเห็นคนอยู่นอกสายตา
สิขันอาสาเบิ่งแยงลูกเต้า
ช่วยเจ้าเฮ็ดสร้าง
น้องเป็นแม่ฮ้างอ้ายกะสิเอา
เรื่องอดีตอ้ายบ่เคยเว้า
ยินดีรับเอาแม่นเจ้าเคยมีผัว
หลงฮักเมียเขา
คันเว้ากะย่านคนได้ยิน
จำต้องกลืนกิน
ก้อนความเหงาบัดยามคึดฮอด
คิดไว้ในใจยามผิดกับผัว
สิเข้าไปกอด
ได้แต่คิดซือๆนั้นดอก
บ่กล้าเสี่ยงย่านปีนต้นงิ้ว
ถ้าหากวันใดผัวเจ้าเปลี่ยนใจ
ออกห่างกานดา
ให้คิดเห็นคนอยู่นอกสายตา
สิขันอาสาเบิ่งแยงลูกเต้า
ช่วยเจ้าเฮ็ดสร้าง
น้องเป็นแม่ฮ้างอ้ายกะสิเอา
เรื่องอดีตอ้ายบ่เคยเว้า
ยินดีฮับเอาแม่นเจ้าเคยมีผัว
