ลมฮึมพระพาย

ชายชื่นในคืนนี้

กลิ่นราตรี

หอมระรื่น ชื่นใจแสน

ดอกไม้อื่น

ดื่นไปในดินแดน

จะเหมือนแม้นราตรี

ไม่มีเลย

เจ้าโชยกลิ่น

ต่อเมื่อสิ้นแสงอาทิตย์

เหมือน ให้คิดปริศนา

ราตรีเอ๋ย

คิดคำนึง ถึงราตรี

ที่เราาเคยได้ชม เชย

ชื่นชวนรัญจวนใจ

พอ สิ้นคืน

กลืนสิ้น กลิ่นเสาวรส

ความช้อยชด

สดชื่นกลืนไป ไหน

ทิ้งแต่รอยรัญจวน

ป่วนฤทัย

ฝากเอาไว้

กับราตรี ไม่มีเลือน

กลิ่นไอเจ้าเร้าใจ

ให้ใฝ่ฝัน

ทุกคืนวัน

พรั่นใจใครจะเหมือน

โอ้ราตรี

เจ้าเอ๋ยที่เคยเยือน

ยังตามเตือนใจอยู่

ไม่รู้วาย

มาคืนนี้

กลิ่นราตรีที่ไหนหนอ

ลอยมาล่อ

ล้อให้ ใจคอ หาย

อกระทึก นึกประหวั่น

พลั่นใจกาย

หรือราตรี ที่หมาย

ชายกลิ่นมา

เพื่อทวนถาม

ความนัยให้ประจักษ์

เหมือนถามรัก

ทวนเล่ห์เสน่หา

โอ้ราตรี

ที่เคยชื่นลื่นอุรา

ลอยทวนมาหรืออย่างไร

ไม่รู้ เอย