เออกูบ้า
<<<
>>> และถ้าพรุ่งนี้ กูยังไม่ฟื้น กูยังไม่ตื่นตอนเช้า ก็ไม่ต้องฝืน มาให้กูยืน บอกยมบาลมาเอา มีผ้ากี่ผืน นอนลงที่พื้น ไม่อยากให้ใครต้องเศร้า จัดงานวันเสาร์ ที่เหลือแค่เผา เอ้! เกิดมาคนเดียวก็ตายคนเดียว ก็ธรรมดา สุขล้นเท่าฟ้ามีทรัพย์เพียงไหน ก็ต้องมีลา แค่ใช้ชีวิตในทุกนาที ให้มันมีค่า ตามฝัน ที่ยังคงเหลือ แม้ใครจะมองว่ากูจะบ้า แม้ว่าใครจะมองกูบ้า แม้ว่าใครจะมองกูบ้า~~ กูแค่พยายาม จะบินทะยานออกห่างจากฝูงกา กว่าจะถึงจุดนี้ ต้องช้ำและเจ็บจนใจกูด้านชา ในวันที่กูล้ม จะดูแค่มือของคนที่ยื่นมา และวันไหนที่กูนั้นทำสำเร็จ จะกลับไปบ้านนา สักวันต้อง Show on stage. เพราะกูนั้นเซื่อในสิ่งที่เฮ็ด สร้อยที่คอต้อง VVS This is really not set. แม้...ตอนสุดท้ายที่ต้องจาก แยกกันไปคนละทาง...และชีวิต! คงหนีไม่พ้นการจากลา กิเลสตัณหาที่ทุกคนต้องการ ทรัพย์สินเงินทอง ที่ทุกคนมองหา มีค่าเป็นศูนย์เมื่ออยู่ในโลง กูยอมอดตายดีกว่าเป็นโจร อยากจะโก้ จนลืมไปว่าชีวิตมีค่า และสั้นโคตรๆ ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ยิ่งดังก็ยิ่ง Proud ยิ่งเยอะก็ยิ่งยาว ยิ่ง Up ก็ยิ่ง Down ยิ่งจนก็ยิ่งฝืน ยืมปืนไปวิ่งราว ตัวยืนอยู่ที่พื้น แต่ใจยื่นไปที่ดาว รื่นรมในค่ำคืน แต่ขื่นขมระยะยาว หลงลืมตัวตนและตีน ตรงเคยยืนลงที่ Ground ความจริงอันกล้ำกลืน ไม่จีรัง...แค่ข้ามคืน เชื่อถือในตัวตน ก็ยิ่งวิ่งวนไปที่เก่า ทำทุกอย่างที่กูต้องทำ แค่ไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน มอเตอร์ไซค์คันเดิม มันก็อยากให้เธอกลับมาเป็นผู้ซ้อน แต่วันเวลาเป็นเพียงสิ่งเดียว มีสตังค์เท่าไร ก็ไม่อาจย้อน อยากให้ยุคสมัย ไม่ทำให้คนต้องตายก่อนวัย... แบบเมื่อก่อน และถ้าพรุ่งนี้ กูยังไม่ฟื้น กูยังไม่ตื่นตอนเช้า ก็ไม่ต้องฝืน มาให้กูยืน บอกยมบาลมาเอา มีผ้ากี่ผืน นอนลงที่พื้น ไม่อยากให้ใครต้องเศร้า จัดงานวันเสาร์ ที่เหลือแค่เผา เอ้! เกิดมาคนเดียวก็ตายคนเดียว ก็ธรรมดา สุขล้นเท่าฟ้ามีทรัพย์เพียงไหน ก็ต้องมีลา แค่ใช้ชีวิตในทุกนาที ให้มันมีค่า ตามฝัน ที่ยังคงเหลือ แม้ใครจะมองว่ากูจะบ้า แม้ว่าใครจะมองกูบ้า แม้ว่าใครจะมองกูบ้า~~ <<>> 
