Demek ki kalbinde bir izim kalmadı

Toplayıp gittin tüm maziyi,

silip süpürdün bu aşkı,

Keşke kendini aklımdan,

ve kalbimden de Söküp götürseydin,

belki ben bana kalırdım.

En temiz duygularımla kapını çaldım,

Seviyordur deyip aşk oyununa daldım.

Uyandım da keşke uyanmaz olaydım,

Kendimi aşk ateşinin orta yerinde buldum

Beni yokluğunun ateşi ile kavuruyorsun,

Canım acıyor, etme bile diyemiyorum.

Sevgini,

aşkını yitirdin de vicdanında mı eridi?

Beni neden böyle

kendinden mahrum ediyorsun.

Söyle hiç mi sevmedin beni.

Değmiyorsun

akan gözyaşlarıma iyi biliyorum.

Elimden gelmiyor,

senin gibi duygularımı,

bir çırpıda atamıyorum.

ben aşkı,

ölüm ile yaşam arasında tutuyorum.

Sana güvendim, sana inandım,

sana sığındım,

Keşke bileydin,

ben kendimi sana tükettim.

Değmezsin sen hiç birine, değmezsin

beni benden ettin,

Elbet seni de senden alırlar,

böyle bitmez bu devran.

YAZAR

Mehtap