YIKILDA GÖR

Soruyorum kendime, aldığım bu kirli nefes niye?

Geceler eskiden de böyle simsiyah mıydı?

Yokuşlara dönen düz yollarım, ah! Vefasız yıllarım,

Ah! Can arkadaşlarım, soruyorum bu kirli düzen niye?

Yıkıl da gör öyle mi? Düşte gör öyle mi?

Birader, varken yokluğu bilme şansın yok!

Varken, arkadaş, dost kim? Bilme ihtimalin yok!

Hani akraba dediklerin, can ettiklerin, kardaş bildiklerin,

Birer ikişer terk edildiklerin, itildiklerin, anlamı yok!

Yıkılda gör, düşte gör, kaybette gör! Şimdi manası yok!

İçtiğimiz su, yediğimiz ekmek, elbet bir gün hepsi biter,

Sevdiklerin, sevmediklerin, uzaktakilerin, yakındakilerin,

Çocukluk arkadaşların, mektep yılların, askerlik anıların,

Mahallede top koşturduğun muhteşem zamanların,

Hepsi biter, hepsi gider, yıkılda gör, düşte gör, kaybette gör

Şan, şöhret, mal, mülk, ah! Şu para denen illet,

Kula kulluk ettiren, insanlığı on paraya iten zillet,

Sen bütün yalanlarına istediğin kadar toprak ört,

Benim balonlarım patladı, insanlığım karalandı,

Yıkılda gör, düşte gör! Sonra istediğin kadar küfret!

Mayası bozulmuş, ar damarı çatlamış kokmuş dünya!

Küf kokuyorsun, duman altısın, katran karasısın dünya!

Neyine bu kadar böbürlenip, güveniyorsun ki?

Yerin üstü varsa, altıda var! Yaşam varsa, ölümde var!

Yıkılda gör, düşte gör! Bu kadar dönek olma dünya!

Vefasız mazim gözlerimde damla damla yaş,

Yaşamım ellerimden düşüyor yavaş yavaş,

Dönüp baktığım bütün yüzler olmuş birer taş,

Kime kızsam? Kime ne söylesem? Hepsi ayyaş,

Yıkılda gör, düşte gör! Yok, bir lokma aş…

Ey! Arkadaş, namlunun ucunda kalmışsan bir başına,

Yani tek bir mermi gibi ve yedek şarjöründe yoksa,

Yıkılmayacaksın! Düşmeyeceksin! Ölmeyeceksin!

Düştüğün yerden yükseleceksin tek başına,

Yoksa nasıl çıkar bütün karanlıklar aydınlığa arkadaş?

Murat İNCE

13 Ocak 2017 02.20