ไม้ไผ่ พริ้วลู่ลม
ไม่ต้านทานสู้แรง กับใคร
ปล่อยพายุ ให้มันผ่านไป
ไม้ใหญ่ ต้องล้มตาย
สู้กับลมเพราะตรง มากไป
ไม่ยอมใคร แม้ตายกับสายลม
คือสัจธรรมส่องนำทางชีวิตให้พ้นภัย
จะเก่งยังไง
อย่าเอาตัวไปขวางทางแรงลม
ยอมหักยอมงอ
พอให้มีชีวิตในสังคม
ไผ่ลู่ลมยอมอ่อนเอน
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ฉันไม่เป็นหรอกไม้ใหญ่
ล้มลงวันใดก็ไม่วายถูกเขา เอาทำฟืน
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ถึงแข็งแรงไม่เหมือนใคร
ขอเพียงรอดตาย ให้ได้มีชีวิตก็พอ แล้ว..
ทุกสิ่ง ล้วนตั้งใจ
ไม่ยอมงอพุ่งชน เข้าไป
แต่สุดท้าย ไม่มีใครเห็น
ทุกอย่าง ล้วนยากเย็น
เป็นดั่งคนไม่มีเหตุผล
กลับเป็นคนไม่ดีใน สายตา
คือสัจธรรมส่องนำทางชีวิตให้พ้นภัย
จะเก่งยังไง
อย่าเอาตัวไปขวางทางแรงลม
ยอมหักยอมงอ
พอให้มีชีวิตในสังคม
ไผ่ลู่ลมยอมอ่อนเอน
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ฉันไม่เป็นหรอกไม้ใหญ่
ล้มลงวันใดก็ไม่วายถูกเขา เอาทำฟืน
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ถึงแข็งแรงไม่เหมือนใคร
ขอเพียงรอดตาย
ให้ได้มีชีวิตก็พอ แล้ว..
ไม้ไผ่ พริ้วลู่ลม
ไม้ใหญ่ ต้องล้มตาย
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ฉันไม่เป็นหรอกไม้ใหญ่
ล้มลงวันใดก็ไม่วายถูกเขา เอาทำฟืน
ฉันขอเป็นดังไม้ไผ่
ถึงแข็งแรงไม่เหมือนใคร
ขอเพียงรอดตาย
ให้ได้มีชีวิตก็พอ แล้ว..
