ฉันและเธอเจอกัน

ในวันที่เหงาใจ

จากเพื่อนที่เคยห่างๆ

ยิ่งนานยิ่งคิดไกล

รอแค่เพียงเวลา

ให้พร้อมได้พูดไป

ว่าทั้งหัวใจให้เธอเท่านั้น

รออยู่เสมอ

จนได้เจอเธอและเขานั้นเดินผ่าน

จับมือกันและกัน ในวันนั้น

ก็รู้ ว่าคงไม่เหลืออะไรให้ฉันฝันได้อีกแล้ว

ไม่เหลือเลย

แม้แค่เพียงสบตา

คงไม่เหมือนที่เคย

ทั้งหัวใจมันแตกสลาย

เพื่อนที่มีหนึ่งคำ

ยังไม่ทันได้บอกไป

คำว่ารัก ในใจฉัน

ทุกๆวันต้องเก็บ คำนั้นไว้ในใจ

ก็ได้แค่เพียงมองตา

แต่ไม่เคยพูดไป

เพราะว่ากลัวความจริง

หากเธอนั้นมีใคร

และทั้งหัวใจเธอไม่ใช่ฉัน

รออยู่เสมอ

จนได้เจอเธอและเขานั้นเดินผ่าน

จับมือกันและกัน ในวันนั้น

ก็รู้ ว่าคงไม่เหลืออะไร

ให้ฉันฝันได้อีกแล้ว

ไม่เหลือเลย

แม้แค่เพียงสบตาคงไม่เหมือนที่เคย

ทั้งหัวใจมันแตกสลาย

เพื่อนที่มีหนึ่งคำยังไม่ทันได้บอกไป

คำว่ารัก ได้ยินไหม

และทุกวันจากนี้คงไม่เหมือนที่เคย

ฝืนเท่าไหร่ต้องทนให้ไหว

เพื่อนที่มีหนึ่งคำคงไม่มีวันได้พูดไป

คำว่ารัก คงไม่ทัน อีกแล้ว