ทุ่งดอกไม้ที่เราสองนั้นเคยยืนข้างๆกัน
กลับเหี่ยวเฉา ไม่มีเหลือเศษใบไม้ที่ร่วงหล่น (ไม่มีอีกแล้ว)
แดนแห่งความรักที่ฝากฝังความคิดถึง
นั้นเปลี่ยนเป็นความโศกที่ยังตรึงในหัวใจ
ถ้าหากจะย้อนเวลา กลับไปอยากจะภาวนา
ให้เธอนั้นกลับมา
หัวใจที่เคยให้ไปไม่อาจย้อนคืนปล่อยมันให้หายไป
หนึ่งหัวใจที่บอกว่ารักที่สุด
ขอเพียงกลับมาหา
หากสองเราไม่อาจย้อนคืน
คงเหลือเพียงเเค่ฉัน
ไม่อาจฟื้นโชคชะตา
เจ็บปวดเหนือพรรณนา
มองไปทั่วท้องนภา
หมู่ดาวได้หายไป
วิงวอนขอร้องจันทรา
ไม่อยากต้องเสียน้ำตา
ไม่มีแม้คำอำลา
ก่อนเธอไป
ปล่อยให้สายลมและกาลเวลา
พัดผ่านจนกว่าร่างกายไร้วิญญาณ
จบลงแม้ต้องไม่เจอกัน
ตลอดกาล
