ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
ก็เจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ
ตัวเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
เพราะเจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ เมื่อเจ้าบ่เคยต้องการ
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
เพราะเจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ
เมื่อเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
ยังจำมันได้เสมอ ข่อยเดินจับมือเจ้าเข้ามา
มันเป็นเพราะพรหมลิขิต ข่อยเห็นว่าเจ้านั้นเข้าตา
แล้วข่อยกะหยุดทุกอย่าง บ่ว่าจะเป็นเรื่องเหล้ายา
เพราะเจ้าเป็นคนพิเศษที่สุด ตั้งแต่เจ้าเข้ามา
โอ้ว ตั้งแต่เจ้าเข้ามา
I will dream for you
For you
For you
Just you I want
เจ้าก็เหมือนของขวัญที่ดีที่สุดที่เคยได้เจอ
เจ้าก็เหมือนดอกไม้ที่หอมที่สุดที่เคยได้ดม
และเจ้าก็งามเหลือเกินตั้งแต่ครับแรกที่ข่อยได้ซม
เสียดายแต่วันเวลามันเปลี่ยนเจ้าไปเป็นคนละคน
ถ้าเขาบ่สนใจเขาเฮ็ดให้เหงามานี่มา
คนใหม่เจ้าคงบ่ฮู้ว่าเจ้านั่นมักวัลนิลา
ขอให้เจ้ามีความสุขให้สมกับข่อยมีน้ำตา
เป็นเพียงคนโง่คนหนึ่งที่มันบ่เคยมีน้ำยา
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
ก็เจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ ตัวเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
ก็เจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ ตัวเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
ได้แต่เตือนตัวเองว่าข่อยต้องยิ้มออกมา
ฮักตัวน้องเบิดใจแต่ก็บ่เคยจะเห็นค่า
บ่เคยสิหนีไปไสถ้าทนต่อไปต้องเสียเวลา
เฮาคงต้องถอยออกมาให้เขาพบทางที่ดี
มันบ่มีอีหยังที่จะมั่นคงและก็ถาวร
ฮักจริงข่อยก็เว้าได้เพราะมันเป็นเพียงลมปาก
อ้ายนี่พร้อมจะเคียงข้าง แต่น้องต้องการจะจากจร
เถิ่งแม่นฮักเจ้านั่นซ่ำได๋ สุดท้ายกะคงต้องลาจาก
เจ้าอย่าทำเป็นเมิน และเจ้าอย่าทำเป็นลืม
ให้โอกาสทุกครั้ง
แต่เจ้าก็เลือกที่จะทำฮ้ายมันอยู่ดี
ให้ไปเท่าใด บ่พอบ่ยอม ได้คืนกลับมาบ่นี้
ข่อยก็คนๆ นึง เจ้าเห็นข่อยเป็นคนอื่น
ผ่านเรื่องราวฮ้ายๆ
แต่ก็จับมือและดึงเจ้าไว้บ่ไปไส
เข้าใจ เจ้าไปได้เจอคนที่ต้องการ
เหมือนอยู่ในฝัน
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
เพราะเจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ เมื่อเจ้าบ่เคยต้องการ
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
เพราะเจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ
เมื่อเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
เจ้าก็เหมือนของขวัญที่ดีที่สุดที่เคยได้เจอ
เจ้าก็เหมือนดอกไม้ที่หอมที่สุดที่เคยได้ดม
และเจ้าก็งามเหลือเกิน
ตั้งแต่ครับแรกที่ข่อยได้ซม
เสียดายแต่วันเวลา
มันเปลี่ยนเจ้าไปเป็นคนละคน
เจ้านั้นเป็นของขวัญที่แย่ที่สุดที่ข่อยเคยพบเลย
เจ้านั้นเป็นดอกไม้ที่หอมที่สุด แต่ว่ามีพิษภัย
ข่อยบ่โทษตัวเองที่เข้าไปหาและก็ได้พบเจอ
และบทสุดท้ายของเฮา
คงยอมให้เขานั้นได้เจ้าไป ครอง
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นบ่สนใจ ถ้าเจ้าบ่แคร์
ก็ปล่อยให้ข่อยนั้นไปมันดีที่สุดแล้ว
ก็เจ้าบ่เคยฮู้
คนอยู่มันทรมาณ ตัวเจ้าบ่เคยต้องการกันเลย
