หากดวงใจนี้ยังต้องคำสาปนั้น
ฝันที่ครวญรำพันก็ยัง
คงคา
สายนทีแห่งชีวีนี้ช่างวิกล
ฉันคอยปัดเป่าผู้คน
จักพ้นจากทรมาน
แต่ฉันเอง
กลับอ้างว้างผ่านมาชั่วกาล
ดวงใจนี้ยังสะท้าน
อีกนานต่อไปเท่าไร
อีกหนึ่งปรารถนา
ที่เกินจะไขว่คว้า
ได้เพียงจมอยู่ใต้ธารา
อาบชโลมวิญญาณ
ชะล้างมลทินเหล่านั้นให้อันตรธาน
หลุดพ้นวัฏสงสาร
ไม่ว่าจะดีจะร้ายเท่าไร
หากเป็นฉันที่ยังต้องทน
ชดใช้บ่วงกรรมตราบจนเมื่อใด
จากนี้จะขอได้ไหม
จะทำในสิ่งที่ยัง
คงคา
โอม อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
ทุติยัมปิ อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
ตะติยัมปิ อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
โอม
มาจะกล่าวบทไป
ถึงความช้ำในดวงดารา
โอย เหล่าวิญญาที่ช่างโสภา
หากต้องใช้มนตราเพื่อล่อลวงสะกด
เสียงจากในแสงชวาลา
หน่วงเจ้าเอาไว้อยู่ในอาคม
โอย อยากได้ อยากจะเชยชม
เก็บไว้ดอมดมจนเจ้าสิ้นกลิ่น
อันสมดุล แดนไตร ไซร้ต้องห้าม
มาปั่นป่วน ยุ่มย่าม จนชิบหาย
ใช้อำนาจ โดยมิชอบ จนวอดวาย
เพียงเพื่อได้ เสพย์สม รมย์กามา
มันผู้ใด กล้าดี อยากลองของ
หวังนึกครอง ดวงวิญญา นั่นคนบ้า
ปิดผนึก ไฟราคะ ไฟตัณหา
กลับลงสู่ ใต้คงคา ชั่วนิรันดร์
โอม อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
ทุติยัมปิ อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
ตะติยัมปิ อัคคีคงคานัง
วาโยอาโปธรณี นะ มะ พะ ทะ
โอม
สุดเสียงบัญชาสวรรค์ลงทัณฑ์
สลายสิ้นไป
ดวงใจเอ๋ยใจถูกซ้ำย่ำยีและโยนทิ้ง
วิงวอนขอแค่ความรัก
กลับย้อนมาถูกกัดกินหัวใจ
สถิตอยู่ท่ามกลาง อันธการ
ต่อจากนี้ บทเพลงของฉัน
ที่ยังขับขานใต้สายศิรา
จะยังกังวานประสานกับสายน้ำตา
ฉันแทบขาดใจ
อยากวิงวอนให้
เสียงคร่ำครวญรำพึงเหล่านั้น
ล่องลอยออกไป
จะขอสักคนได้ไหม
พบเจอฉันทีได้ไหม
ปลดปล่อยฉันไปจากคำสาปร้าย
หากดวงใจฉันยังต้องคำสาปนั้น
ฝันที่ครวญรำพันก็ยัง
คงคา
