ตื่นลืมตาขึ้นมา
อยู่บนโลกใบเดิมสีเทา
ที่ไม่มีเรา
ตรงนี้มีเพียงแต่ความเหงา
หลับตาลงครั้งใด
ที่ตรงนี้ยังมีเสียงเรา
แต่ไม่มีเธอ
รักเราคงไม่คืนย้อนมา
พรุ่งนี้ก็คงเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม
ฉันยังคิดถึงเธอ
ยังทำความเข้าใจ
ยังคงถามตัวเอง เรื่อยไป
สักวันก็คงชิน
คงจะเข้าใจ
ความคิดถึงมันคงจางไป
แม้ไม่รู้เมื่อไหร่
อยากจะลืมเท่าไร
แต่ก็เหมือนยิ่งลืมยิ่งจำ
ยังเหมือนข้อความ
ยังเหมือนเพลงเดิมที่วนซํ้ามา
พรุ่งนี้ก็คงเหมือนเดิม
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม
ไม่มี
ฉันยังคิดถึงเธอ
ยังทำความเข้าใจ
ยังคงถามตัวเอง เรื่อยไป
สักวันก็คงชิน
คงจะเข้าใจ
ความคิดถึงมันคงจางไป
แม้ไม่รู้เมื่อไหร่
ฉันยังคิดถึงเธอ
ยังทำความเข้าใจ
ยังคงถามตัวเอง เรื่อยไป
สักวันก็คงชิน
คงจะเข้าใจ
ความคิดถึงมันคงจางไป
แม้ไม่รู้เมื่อไหร่
สักวันคงจางไป
แม้ไม่รู้ตอนไหน
สักวันคงจางไป
