ดัง แก้วบาง เขา ทุบ ทิ้ง แตก
ใจ ฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ
..ปวด ช้ำ คร่ำครวญ พร่ำเพ้อ
เคย ไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา
..คำ ทุกคำ ล้วน ซ้ำ หยาม เหยียด
คำ รังเกียจนั้นเหลือระอา
..เทอด ทูนเธอ ดั่งเจ้า ชีวา
ไย ถึงฆ่า ฉันลง
..คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดัง ใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
..ดั่ง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
..สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจ ฉันมัน ง่าย เอง
คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
..ดัง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
..สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจฉันมัน ง่าย เอง
