สาวบ้านนาจะกลับมาแล้ว
คอยน้องแก้วอยู่หน้ากระต๊อบ
ฝากสายลมโชยพัดช่วยหอบ
คำนึงไปถึงนวลนาง
ไกลหนอไกลกลิ่นไอเมืองหลวง
วอนเจ้าหวงห่วงตัวเนื้อเย็น
ชายใดห้ามเห็นซ่อนเร้นใฝ่ฝ้า
ขลุ่ยไม้ไผ่ผิวครวญหวีดหวิว
ใบไม้ปลิวร่วงซบหลังคา
คิดถึงเธอที่ไกลบ้านนา
บอกฟ้าอ้อนดินช่วยเป็นพยาน
ทุยเจ้าเอยเคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ
ไผ่สีกอได้ยินใจหาย
พรุ่งนี้ข้าคงฟันเจ้าล้มตาย
เปลี่ยนไม้ฟากใหม่ไว้รอเธอมา
ดอกชบาที่แซมผมสาว
ปี่ซังข้าวเจ้าเคยเป่าลม
แถวคันนาที่เคยหกล้มเปลื้อนโคลนเมื่อวันหาปลา
คำสัญญาที่เคยให้ไว้
เงาร่มไม้พยานรักเรา
ลมพัดโชยริ้วรวงข้าวเบา
คือเงาของความทรงจำ
แต่สาวบ้านนาไม่กลับมาแล้ว
ฟังวี่แววถามคำข่าวคราว
สาวคนอื่นเขาคืนบ้านเรา
ถือเคียวเกี่ยวข้าวเคียงกัน
ทุยเจ้าเอยเคี้ยวเอื้องเฝื่อนคอ
ไผ่สีกอได้ยินใจหาย
พรุ่งนี้ข้าคงฟันเจ้าล้มตาย
เปลี่ยนไม้ฟากใหม่ไว้รอเธอมา
