คนคืออ้าย เขาเอิ้นผู้ชาย บ่มียี่ห้อ
ตั้งแต่เป็นบ่าว อ้ายบ่เคยพ้อ
ซ่งยีนส์ ลีวายส์ กับเขา จักเทื่อ
ซ่งที เพิ่อนฝูง กลับจาก เมืองกรุง
เขาถือมาเผื่อ
อ้ายตาบ ใส่จน สีเก่า บ่เหลือ
ลายทามทาย พอปาน กับแก้
งามคือน้อง กะเลยไปมอง คนมียี่ห้อ
หนุ่มราชการ ขับเก๋ง มารอ
พะเน้าพะนอ เอาใจ คักแน่
คักโพดละเด้อ เจ้าเบิ๊ด เท่อเล่อ
ปานกบงอย คันแท
ผู้บ่าวสองล้อ ยี่ห้อ ยางแป
เจ้าเลย บ่แล แม้เพียง หางตา
รถกะฮ่าง กางเกง กะยังขาดก้น
รอยยิ้มจนจน ส่งฮักไป เจ้าบ่หัวซา
นั่งจิบยาดอง ยี่ห้อลืมน้อง ที่เซ็นเขามา
เบิ่งเขาควง น้องไป ต่อหน้า
เย้ยวาสนา คนทุกข์ จั่งอ้าย
คนคืออ้าย ย้อนหัวใจ บ่มียี่ห้อ
ได้แต่แอบฮัก ข้างเดียว ก่อจ่อ
ผิวปากทักน้อง ยามมอง ไกลไกล
บ่มีดีกรี พาเจ้าไปมี ยี่ห้อ คุณนาย
คนบ่มี เครื่องแบบ จั่งอ้าย
เลยได้หัวใจ ยี่ห้อ อกหัก
รถกะฮ่าง กางเกง กะยังขาดก้น
รอยยิ้มจนจน ส่งฮักไป เจ้าบ่หัวซา
นั่งจิบยาดอง ยี่ห้อลืมน้อง ที่เซ็นเขามา
เบิ่งเขาควง น้องไป ต่อหน้า
เย้ยวาสนา คนทุกข์ จั่งอ้าย
คนคืออ้าย ย้อนหัวใจ บ่มียี่ห้อ
ได้แต่แอบฮัก ข้างเดียว ก่อจ่อ
ผิวปาก ทักน้อง ยามมอง ไกลไกล
บ่มีดีกรี พาเจ้า ไปมี ยี่ห้อคุณนาย
คนบ่มี เครื่องแบบ จั่งอ้าย
เลยได้ หัวใจ ยี่ห้อ อกหัก
