ช. เห็นไทร พลิ้วใบเมื่อต้องลม
ชี้ชวนให้เจ้าชม พลอดรักพรรณนา
ญ. ม่านไทรย้อยห้อยระย้า
พา ร่มเย็น
เหมือน หนึ่งเป็น วิมานเมืองฟ้า
ช. ลม โชย หวน มวลดอกไม้นาๆ
หอมไม่เกินไปกว่า นวลแก้มน้อง
ญ. อุ๊ย อย่าต้อง
ของหวง ห้าม
ช. พี่เชยเพียงนิด
ไย น้องปิดห้ามปราม
ญ. มิ ควรหยาบหยาม
ช. ชม เพราะความเสน่หา
ญ. อายฟ้าดินเถิดพี่ขา
ช. ดวง ตา
ฟ้าดิน นั้นควรจะอิจฉา
ท่านหาความรักไม่ได้
ญ. คำช่างหวาน ฮือฮือฮือฮื้อ
นาน คงเบื่อ ลืมเยื่อใย
ช. รัก ฮือฮื้อ พี่ นี้มีมาจากใจ
เปรียบปานร่มไทร ใหญ่และยงยืน
ญ. แม้ม้วยดินสิ้นโลก ไทรโยคคลอน
รักอาจถอน กลายเป็นอื่น
ช. รักเดียวแน่วแน่
ญ. เดี๋ยวแปรขมขื่น
ช. สาบานต่อหน้า
ญ. รักอย่าเป็นอื่น
ช. มิยอมมีอื่น
ญ. งั้นชื่นปรางได้
พร้อม ณ. ร่มไทร
สอง. ดวงใจ
ขอวอนสวาทให้. ยั่งยืน
เหมือนไทรที่ร่มรื่น
ชื่นสุขเสมอเอย
