เมื่อลมพัด

ใบไม้สะบัด

โบกมือเรียกใคร

เธอรู้บ้างไหม

ฉันวานใบไม้

โบกมือเรียกเธอ

เปรียบเป็นลิ้น

ใบไม้ก็ดิ้น

ว่ารักเสมอ

ทุกใบบอกเธอ

แทนลิ้นฉัน

ทุกวันเรื่อยไป

ลมที่เป่า ใบไม้แกว่ง

นั้นมิใช่

เพียงแรงของลม

มีลมหายใจ ของฉันผสม

ฝากลมเอาไว้

แม้เธอ หายใจ

สูดลมเข้าไป

ในทรวงเมื่อไหร่

เธอโปรดจำไว้

เธอสูดลมรัก

ฉันเข้าแล้วเอย

ลมที่เป่า ใบไม้แกว่ง

นั้นมิใช่ เพียงแรงของลม

มีลมหายใจ ของฉันผสม

ฝากลมเอาไว้

แม้เธอ หายใจ

สูดลมเข้าไป

ในทรวงเมื่อไหร่

เธอโปรดจำไว้

เธอสูดลมรัก

ฉันเข้าแล้วเอย