ยืนซึมเศร้ากลางฝนที่มันพรั่งพรมลงใส่หน้าอ้าย

ปล่อยน้ำตาให้มัน รินไหลบ่อายฟ้าดิน

สูญสิ้นแล้วความฮักนาทีสุดท้ายด้วยคำว่าเลิกกัน

ปานหัวใจอ้ายถูกคั้นด้วยน้ำมือเจ้ากับเขา

* ฮักสองเฮาถึงตอนอวสาน เก็บกู้บ่ทัน

ได้รางวัลตอบแทนเป็นน้ำตา

ระเบิดเวลา....เริ่มเดินมาตั้งแต่น้องพบเขา

เจ้าถ่ายโอนในความเป็นเรายกให้เขาทีละน้อย

อ้ายวิ่งไขว่คว้าตามใจเจ้าคืนน้องกะบึนหนีใส่เกียร์ถอย

ได้แต่มองฮักที่หลุดลอยรอถึงวันเลิกลา

หันหลังทั้งน้ำตากลั้นใจบอกว่าให้เจ้าโชคดี

ให้สมใจกับคนใหม่ที่มีที่น้องตั้งใจเลือกเขา

ไอ้คนนี้ได้ตายไปแล้วบ่ต้องห่วงเด้อบ่ขวางทางเจ้า

ถูกระเบิดที่น้องกับเขาวางลงใส่ใจกัน