เป็นแค่หนอนไร้ค่า

ที่หลงลืมตาเกิดมา

ท่ามกลางดอกไม้

ร่างกายผอมบาง

ดมกลิ่นหอมเย้ายวน

หลากสีชี้ชวนให้หลง

รักไม่ลาร้าง

หลงรักเจ้าช่อดอกไม้ทั้งใจ

ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน

จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ

ให้เจ้าดอกไม้ระคาย..

แค่ใช้น้ำค้าง

เพื่อพอประทัง

ตายังมองชื่นชม

แค่เพียงดอกไม้

ไม่เคยคิดมองตัวเอง

จนชีวิตเจ้าหนอน

ก็ตายลงไป

ยอมทำไปแม้ไม่มีใคร

จะมองเห็น

หล่นร่วงลงไป

ทอดกายเป็นปุ๋ยดิน

โอ้เจ้าหนอนผีเสื้อ

ไม่เหลือเวลาตามฝัน

ไม่ทันได้เติบโต

ไม่ทันโผบิน

แล้วความรักของมัน

จะทิ้งเรื่องราวอะไร

ให้ใครได้ยิน

รักที่สร้างสรรค์ไม่ทำร้ายใคร

ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน

จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ

ให้เจ้าดอกไม้ระคาย

แค่ใช้น้ำค้าง

เพื่อพอประทัง

ตายังมองชื่นชม

แค่เพียงดอกไม้

ไม่เคยคิดมองตัวเอง

จนชีวิตเจ้าหนอน

ก็ตายลงไป

ยอมทำไปแม้ไม่มีใคร

จะมองเห็น

หล่นร่วงลงไป

ทอดกายเป็นปุ๋ยดิน

แค่ใช้น้ำค้าง

เพื่อพอประทัง

ตายังมองชื่นชม

แค่เพียงดอกไม้

ไม่เคยคิดมองตัวเอง

จนชีวิตเจ้าหนอน

ก็ตายลงไป

ยอมทำไปแม้ไม่มีใคร

จะมองเห็น

หล่นร่วงลงไป

ทอดกายเป็นปุ๋ยดิน