โอมลลลมลุลี
ร่ม นี้ มืด มน
ช้ำเหลือทน
อับ จน หัว ใจ
ต้อง พราก รัก ไป ภาย ใต้ ร่ม ไม้
ของ เจ้า นี้
ลืมลลลรักที่หลั่ง ลง ฝัง กับใจ
ฝังฝากให้ ใต้ ร่ม มลุลี
จง ลืม รัก พี่
อย่ามีลลฤดี
อาลัย ต่อกัน
ยาก เย็น
กรรมหรือเวรอันใด
นำ ชัก ให้
ดวงฤทัยโศกศัลย์
พี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน
บุญไม่เปรียบเทียบทัน
ร้าว ราน ฤทัย
โอ้ลลลรักที่ผ่าน
ดัง ฝัน ชั่ว คืน
ครั้นพอตื่น
กลับ คืน หาย ไป
โธ่ อย่า ร้อง ไห้
พลอยให้ดวงใจ
ร้าวลลระทม
ยาก เย็น
กรรมหรือเวรอันใด
นำ ชัก ให้
ดวงฤทัยโศกศัลย์
พี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน
บุญไม่เปรียบเทียบทัน
ร้าว ราน ฤทัย
โอ้ลลลรักที่ผ่าน
ดัง ฝัน ชั่ว คืน
ครั้นพอตื่น
กลับ คืน หายไป
โธ่ อย่า ร้อง ไห้
พลอย ให้ ดวง ใจ
ร้าวลลระทม
ร่มลลลมลุลี
เป็นที่ สุดท้าย
แห่งจุดหมาย น้อง พี่
มลุลี เห็น ใจ น้อง พี่
ว่าสิ้นคืนนี้ น้อง พี่ สิ้น กัน
