ไยพระพรหมนำฉันให้มาได้เจอ
พานพบเธอแต่ให้เธอมีเขาผูกพัน
สุดเฉลย
เอ่ยความช้ำกรรมเรานั้น
เพียงแรกรัก จิตถูกบั่น
สุขที่ฝัน พลันมลาย
มองเห็นกัน
ค่ำเช้าบ้านเราอยู่เคียง
ยินสำเนียงยลเธอเคียง
กันแล้วอยากตาย
เหมือนคนบาป
ต้องคำสาปให้ช้ำใจกาย
สุดเปล่าเปลี่ยวระทมเดียวดาย
ด้วยพลาดหมายชายที่ใฝ่ปอง
ช้ำ อะไรเช่นนี้
รัก คนมีเจ้าของ
ยาม เธอแนบประคอง
ใจอยากเมินแต่ตาคอยมอง
ทั้งที่จ้องแล้วต้องหม่นใจ
ไยพระพรหม
แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลาม
เผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ใน อเวจี
ไยพระพรหม
แกล้งฉันให้มาใกล้เธอ
ปองรักเธอใฝ่บำเรอให้ช้ำชอกใจ
รักต้องห้ามเหมือนไฟลาม
เผาใจให้ไหม้
สุดจะผ่อนความร้อนคลายไป
เหมือนตกอยู่ใน...... อเวจี
