ก่อนตะวัน

ลับแนวเหลี่ยมภูผา..

หมอกจางตา

ฟ้าร่วมกันท้าทาย..

ขุนเขา ยิ่งใหญ่

ทางเดิน ห่างลับไกล

บุกเดินไป ไม่เคยหวั่น

เขาสูงล้ำ ค้ำฟ้าตระหง่าน

เหล่าภัยพาล คืบคลานเป็นเงา

ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยอดเขายังห่าง

อยู่บนทาง นึกหวั่น

นึกพรั่น ความหนาว

เขาสูงล้ำ ค้ำฟ้าตระหง่าน

เหล่าภัยพาล คืบคลานเป็นเงา

ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยอดเขายังห่าง

อยู่บนทาง นึกหวั่น

นึกพรั่น ความหนาว

เปรียบคนเรา

เหมือนดัง ขึ้นภูเขา..

ฝ่าไปเอา หมายตัวเราก้าวไกล..

สูง สูงขึ้นไป

ใครจะอยู่ ข้างเรา

กิเลสยุเย้า ให้ปีนป่าย

ไร้มิตรแท้ ถึงแม้ยิ่งใหญ่

ใหญ่เกินไป ไม่มีใครเอา

ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเหงา ยิ่งห่าง

อยู่บนทาง นึกหวั่น นึกพรั่น ความหนาว