อันคำฮักที่เก็บเซี่ยงไว้ เจ็บปานได๋ไผสิฮู้
ย่านว่าบอกให้เขาฮู้แล้วเขาบ่ฮัก
ได้แต่ห่วงซอมอยู่ห่างๆ น้องคนงามได้ย่างตามฝัน
อ้ายผู้จนบ่กล้าดึงมือคู่นั้น จับลงมาจากเทิ่งฟ้า
กำลังสิปีนบืนสู้ชะตา ขึ้นไปเทิ่งฟ้าเพียงบอกคำฮัก
รออ้ายแน่อย่าฟ้าวติดกับดักคำฮักผู้ได๋
อุกอั่งเอาย่อนเก็บคำฮัก ทั้งที่ใจพอสิตายนำเขา
ฟ้าเทาะฟ้า สิฝืนทนเอา รอมื้อให้เฮาสองคนได้ฮักกัน
เคยบ่ยามยิ้มยามหัว แต่แอบกลัวคั่นสบหน่วยตา
อยู่ใกล้ยามได๋สั่นเหมิดสองขา เก็บอาการบ่อยู่
เจ็บคักยามเจ้ายิ้มให้ไผ หัวใจหมุ่นปานข้าวคั่ว
ฮ้องไห้ย่อนใจมันกลัว เจ้าสิไป ไปฮักเขา
กำลังสิปีนบืนสู้ชะตา ขึ้นไปเทิ่งฟ้าเพียงบอกคำฮัก
รออ้ายแน่อย่าฟ้าวติดกับดักคำฮักผู้ได๋
อุกอั่งเอาย่อนเก็บคำฮัก ทั้งที่ใจพอสิตายนำเขา
ฟ้าเทาะฟ้า สิฝืนทนเอา รอมื้อให้เฮาสองคนได้ฮักกัน
ทางสิม่างน้ำสิมา อ้ายสิมุดดำไปหาเจ้า
ถึงคำว่าฮักที่ยังบ่เว้า แต่อ้ายกะฮักเจ้าเหมิดหัวใจ
กำลังสิปีนบืนสู้ชะตา ขึ้นไปเทิ่งฟ้าเพียงบอกคำฮัก
รออ้ายแน่อย่าฟ้าวติดกับดักคำฮักผู้ได๋
อุกอั่งเอาย่อนเก็บคำฮัก ทั้งที่ใจพอสิตายนำเขา
ฟ้าเทาะฟ้า สิฝืนทนเอา รอมื้อให้เฮาสองคนได้ฮักกัน
รอมื้อให้เฮาสองคนได้ฮักกัน
